Yalan geçmişle kurulan hayatlar...
Birisinin galibiyeti ikisinde mağlubiyeti olacak.
Galip mi olmak isteyecekler yoksa mağlup mu?
Karanlığın ortasında iki kişiydik. İki silah...
Biri benim başıma, diğeri onun başına dayalı. Gözlerine baktım, hep yap...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Singula de nobis anni praedantur euntes.
Bir şey koparır bizden; yıllar, akıp giderken.
HORATİUS
Hiç bir yıl, bir önceki yılla aynı olmadığı gibi; hiç bir yıl önceki sen de, bir önceki yılla aynı değilsindir. Her yıl sana, istemesen de bir şeyler ekler ya da senden bir şeyler alır.
Zaman, bu hayatta ki en mühim şeylerin başında geliyor. Hatta belki de en önemlisi. Ne geri getirebiliyoruz ne de akmasına engel olabiliyoruz.
Hayatın bize biçtiği bir ömür süresi vardır. Doğduğumuz andan itibaren başlayan bu zaman ölünceye kadar mutlak bir gerçekle, bir saniye bile durmadan akmaya devam eder. Geriye ise biz insanların yapması gereken tek bir şey kalıyor; bu süresi belli olmayan zaman dilimini dolu dolu yaşamak, yaşayabilmek.
Masallar, çocukları kandırmak için bulunmuş yalanlar silsilesidir.
Amaçları onlara bu dünyanın çok güzel ve mucizelerle dolu olduğuna inandırmaktır. Peki ya bunda, ne gibi bir problem olabilir? İşte tüm sorun da burada gerçekleşiyor.
Masallarla büyüyen çocuklar, gerçek hayatla tanıştıklarında kendilerini bir anda sonu görünmeyen bir uçurumun tepesinde buluyorlar. Peki ya sonra mı? İşte sonrası ise tam bir muamma.
Her insanın hayatı, bir hikayedir ve her insan kendi hikayesinin de baş karakteridir. Ya o uçurumdan aşağı atlayıp doğdukları anda başlayan hikayelerinin finalini yaşarlar ya da o uçurumdan kurtulmanın bir yolunu bulup doğdukları anda başlayan hikayelerinin sonunu, kendileri yazarlar.
Saat dörde gelmek üzereydi. Bir kaç aydır aklımda olan hediye fikrini yaptırmak için klinikten sonra Beşiktaş'a gelmiştim.
Çiçek, kan bağım olmayan kardeşim; o benim can bağım olan kardeşimdi. İkimizin bebekliğimizden olan fotoğraflarını sanki yan yana çektirmişiz gibi montaj yaptırıp çerçevelettirdim. Belki başkalarına sıradan gelebilecek olan bu hediyenin bizim için değeri paha biçilemezdi.
Çiçek'in işten çıkmasına bir saat kalmıştı, o eve gelmeden evde olsam iyi olurdu çünkü hediyeyi elimde görmesini istemezdim. Bindiğim otobüsten inip evimize doğru yürümeye başlamıştım. Sokağımıza girdiğimde, apartmanın önünde oldukça lüks olan arabayı fark ettim. Arabaya doğru yaklaştıkça içindeki silüetin Cihangir olduğunu seçmeye başladım. Beni gördüğünde ise arabadan indi. ''Merhaba Ceylan.''
