Yalan geçmişle kurulan hayatlar...
Birisinin galibiyeti ikisinde mağlubiyeti olacak.
Galip mi olmak isteyecekler yoksa mağlup mu?
Karanlığın ortasında iki kişiydik. İki silah...
Biri benim başıma, diğeri onun başına dayalı. Gözlerine baktım, hep yap...
Öncelikle hoş geldiniz efendim. İlk kurgum Har-Amber ile karşınızdayım ve nasılda heyecanlıyım anlatamam. 🤗🤗
Bu hikaye boyunca kah güleceğiz kah ağlayacağız ama (galiba en çok ağlayacağız)🥹🥹. Umarım bu yolda bana eşlik edersiniz. Desteklerinizi esirgemeyin lütfen olur mu?🥹💋
Satır arası yorumlarınızı bekliyor olacağım.🙏🏻
Başlama tarihlerini buraya yazabilirsiniz bakalım hikayemiz ne zaman kesişmiş.🌼
Bölüm Şarkısı: İmamyar Hasanov 'Dilberim'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Hayatın akması olağan tabii de eğer bu akışa , aksi bir müdahale var ise gelecek olan sıkıntılar da kaçınılmaz birer sondur.''
Duvarları şampanya renginde boyanmış, içerisinde iki adet gri tonlarında kanepe, hemen iki kanepe arasında beyaz ahşap masa bulunan oldukça minimalist bir dekorasyona sahip olan odanın içerisindeydim. Aslında bundan önce gittiğim beş psikolog odası nasılsa bu da o şekildeydi oldukça sade ve kafa karıştırmayan. Herhalde buraya gelen insanların kafası yeterince karışık, bir de biz karıştırmayalım diye düşünmüşler.
"Ceylan hanım iyi misiniz , daldınız." dedi psikoloğum Hicaz Hanım tüm bu düşüncelerime ket vurmak ister gibi. "Evet Ceylan Hanım en son ki seansımızın üzerinden dört ay geçmiş, her şey yolunda bir şekilde ayrılmıştık. Umardım ki beni görmek için gelmiş olun ama...''Derin bir nefes alıp ekledi. '' Geliş sebebinizi anlatmak ister misiniz?''
İnsan;bazen kendine bile itiraf etmekte zorlandığı cümlelerini, başka birine nasıl anlatabilir ki? Ancak konuşmam gerekiyordu. Dışarıdaki benin aksine asla kendinden emin olmayan bir ses tonuyla :" Tekrar başladı." diyebildim. Ardından kafamı kaldırıp karşımdaki kadına baktım eğer bu da beynimin bir oyunu değil ise Hicaz Hanım gereksiz bir şaşkınlığa kapıldı ve bir kaç saniye sessiz kaldı , ardından konuşmaya başladı. ''Anlıyorum Ceylan Hanım. Bana o günü tüm akışı ile anlatabilir misiniz?" Neden bilmiyorum ama bu odaya her girdiğimde farklı bir Ceylan oluyordum. Dışarıdakinin aksine oldukça uysal, içine kapanık, dokunsalar ağlayacakmış gibi. Bu kadını diğer beş psikoloğumdan ayıran bir şey vardı. Gözlerine baktığımda sanki her şeyi unutup rahatlıyordum. Her şey yoluna girecek Ceylan diyor gibiydi bakışları. Artık anlatmaya başlamam gerekiyordu, derin bir nefes alıp konuşmaya başladım. " Dün yani ,Salı günü, sabah Çiçek ile evdeydim. Birlikte kahvaltı yaptık Çiçeğin mezuniyet için okula vermesi gereken evraklar vardı kahvaltıdan sonra evden ayrıldı. Bende o gittikten sonra iş başvurusu yaptığım yerlerden geri dönüş sağlamışlar mı diye bakmak için laptopumu alıp yatağıma uzandım laptopu açtığımda arasından çıktı.''
