Mahalle sakinleri her yıl olduğu gibi ilk iftarlarını birlikte yapabilmek için Günebakan Ev Yemekleri restoranında harıl harıl hazırlıklarını sürdürürken beklenmedik bir adam, sofralarına misafir olacaktır.
Gelen bu misafiri gören Yasemin'in elindek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR 4.MAHKUMİYETE BAŞ KALDIRAN GÜNEŞ 🌻
Tüm gece neredeyse gözümü bile kırpmamıştım. Ahmet Abinin kendince ritim tutturduğu davulunun sesiyle de zaten uyumam mümkün olmamıştı.
Marika'nın çorbasını pişirip, başucuna bıraktığım notla evden ayrıldığımda da evdeki sessizlik Mahir'in de hala uyuduğuna işaretti, gece sahur için de uyanmamıştı.
Peki bundan, bana neydi!
Gece öylece bırakıp gittikten sonra niye hala düşünüyordum onu?
Çardaktaki söylediklerinden sonra ne yeni bir soru, ne de yeni bir konuşma olmadan içeri geçmek için kalktığımda arkamdan seslenmişti. Fakat durmamıştım. Çünkü menemeni yedikten sonra gideceğimi en baştan söylemiştim ve öyle de yapmıştım.
Evin köşesinde beni bekleyen Hale, görüş alanıma girdiğinde yine elinde telefon vardı ve sırıtıyordu. Usulca yaklaşıp ekrana eğildiğimde gelişimi fark etmediği için sıçradı ama ekranı saklamayı da başardı.
"Yasemin, korktum be," diyerek baş parmağıyla damağını kaldırıp korkusunu bertaraf ettikten sonra şöyle bir süzdü beni. Kırışmış elbiseme eş, yağmurdan nasibini alarak karışmış saçlarıma göz atmayı sürdürürken, "Kamyon mu çarptı, Mahir mi?" diye sorup kahkaha attı ve işe geç kalmamak için koluma girerek adımladı.
"Kamyon tercihim olurdu," dedim kısaca düşünüp. "Ama ikisi de değil, yağmur çarptı."
"Dün gece Mahir'de kalmışsın, şok oldum."
Kaşlarımı çattım. "Mahir'de değil Hale, Marika'da kaldım." Sonra haberinin nereden olduğunu merak ederek yüzüne baktım. Ama besbelliydi ki abim söylemişti. "Maşallah, Feritciğimle aranızdan su sızmıyor da, konuşacak konu mu kalmadı da beni çekiştirdiniz?"
Birkaç saniye dumura uğramış halde yüzüme baktığında adımları da yavaşlamıştı. Sonrasında yeniden önüne baktığında, "Yasemin," dedi kıvranarak. "Ben söyleyecektim de net bir şey olmayınca söylemedim. Ferit'le konuşuyoruz ama ne bileyim arkadaşça konuşuyorduk. Ne oldu da bir anda olayların seyri değişti ben de anlamadım."
"Ha şöyle ya, sonunda itiraf ettin," diyerek gülümsedim. "Yalnız kararını iyi ver. Söz konusu abim bile olsa, kalbini kırmasına izin verme. Hoş, abim beceremez kalp kırmayı ama sen yine de dikkat et."
Arkasına uzun uzun abimin ipe sapa gelmeyeceğini anlatabilirdim ama yapamayacaktım.
