Mahalle sakinleri her yıl olduğu gibi ilk iftarlarını birlikte yapabilmek için Günebakan Ev Yemekleri restoranında harıl harıl hazırlıklarını sürdürürken beklenmedik bir adam, sofralarına misafir olacaktır.
Gelen bu misafiri gören Yasemin'in elindek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR 11.KADER BAĞLANTISI 🌻
Bir insanın ismi, sizin kader defterinizde yazılıysa nereye giderseniz gidin bir şekilde yolunuz kesişirdi.
Buna inanırdım.
Buna, öylesine inanırdım ki bir gün Mahir Korusoy ile kaderin bizi yeniden bir araya getireceğini bilirdim.
Geçmişte her ne kadar ona kızarsam kızayım içten içe affetme duygum baskın olurdu. Her şeye rağmen böyle olmasını ben bile kabul edemesem de gerçeklerin ortaya çıkışıyla geçmişe kızmayı da bırakmıştım.
Bizim kaderimiz birlikte yazılmıştı.
Odanın kapısı büyük bir gümbürtüyle açıldığında irkilerek kafamı kaldırdım ve otuz iki diş sırıtan Ümit'le göz göze geldim.
Parmaklarını silah gibi yaparak üstüme doğrulttuğunda, "Seni hain," dedi. "Bana ne zaman söylemeyi düşünüyordun?"
Bahsettiği konuyu anlayarak güldüğümde, "Mesai bitiminde," diyerek omzumu sarstım. Hemen akabinde kaşlarımı çattığımdaysa, "Sen nereden duydun?" diye sordum.
Ümit, kapıyı örterek masaya doğru yürüdü ve koltuğa oturdu. İfadesi hafiften rahatsızlık içerirken, "Mahir'den," dediğinde şaşkınca kaşlarım havalandı. Benim bakışlarımdan biraz daha rahatsız olarak, "Bakma öyle," dedi. "Ben de şaşırdım ama sabahtan yanıma geldi ve akşam yüzüklerinizin takılacağını, benim de orada olmam gerektiğini söyledi."
Bu söyledikleri daha çok şaşırmama neden olurken Mahir'den hiç beklemediğim bir davranışta bulunmuş olması da ruhumu okşamadı desem yalan söylemiş olurdum.
İkisi arasındaki yumuşamayı göz önüne alarak gülümsedim. "İncir ağacı çiçek mi açıyor yoksa?"
"Asla!"
"Ne asla, Ümit?" Gülümsemem biraz daha genişledi. "Mahir, senin yanına gelerek böyle bir talepte bulunduğuysa tomurcuklar oluşmuş demektir, belki de bir hamle de sen yapmalısın."
Bakışları benim yüzümden kayıp odanın herhangi bir köşesine çevrildiğinde, "Bilmiyorum," diye mırıldandı. "Senelerdir babamı haklı bulurken senin söylediklerinden sonra Mahir'e olan düşüncelerim değişti, Yasemin. Belki de benden bir şey çalmayacaktır, ya da ne bileyim benim olanda gözü yoktur ama ben öyle olacağını düşündüğüm için aramız açılmıştır."
Ümit'in mantık çerçevesinde düşünüyor oluşu, en azından bir taraf için iyiye gidişatın temsiliydi.
Kaldı ki Mahir de, Ümit'e karşı olan öfkesini söndürmeye çalışıyordu ki onunla böyle bir konuyu konuşmuştu.
Bu, ikisi için de iyiydi.
Benim içinse muhteşemdi.
Çünkü hayatımda değer verdiğim iki insanın aralarındaki gerilim hattında bulunmak istemiyordum.
