Mahalle sakinleri her yıl olduğu gibi ilk iftarlarını birlikte yapabilmek için Günebakan Ev Yemekleri restoranında harıl harıl hazırlıklarını sürdürürken beklenmedik bir adam, sofralarına misafir olacaktır.
Gelen bu misafiri gören Yasemin'in elindek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌻 KEYİFLİ OKUMALAR 6.YERE DÜŞEN GÜNEŞ
Mahir Korusoy, hayatıma güneş gibi doğduğunda karanlıktaki renklerimi fark ettirmişti bana.
O güneş, yıllar önce doğmayı bıraktığındaysa kendimi karanlığın içinde bulmuştum.
Ancak renklerimi çalanın Mahir olmadığını fark ettiğimdeyse gözüme baka baka bana yalan söyleyenlerin kök saldığım toprakların sahipleri olduğu ortadaydı.
Mahir'e o gün bir cevap vermedim.
O da benden bir cevap beklemedi.
Çünkü ikimiz de biliyorduk ki telafisi olmayan günler geçirmişken onları yok sayamazdık.
Konuşmanın üstünden geçen üç günün ardından bugün tam vaktiydi.
Lokantayı kapatmış, iftarı yapmış, çay keyfi yapan babam, salondaki televizyonun karşısındayken içeri girmemle anında bana baktı ve gülümsedi.
Her zaman sesine kondurduğu tınıyla, "Çiçek kızım," dediğinde kalbime düşen kaya parçası biraz daha baskısını arttırdı. "Bir şey mi oldu?"
Sustum, yutkundum, başlayacağım yeri aradım ama bulamadım ve direkt konuya girdim.
"Mahir'in bana yazdığı mektuplar nerede?"
Babamın biraz önceki neşesi yüzünden silinip şaşkınlık ve huzursuzluk arasındaki zorlama gülümsemesine bakarken, "Kızım," dedi. "Ne mektubundan bahsediyorsun anlamıyorum. Mahir, sana ne söyledi bilmiyorum ama mektup falan gelmedi sana."
Bu sefer önünü arkasını sorgulamadan söylediklerine inanacak değildim. Çünkü Mahir'in ne olursa olsun bana yalan söylemeyeceğini biliyordum.
Onu tanıyordum, hem de kendi ailemi tanıyamadığım kadar iyi tanıyordum.
Sakinleşmek için elimle alnımı ovuşturduğumda, "Mektuplarımı ver, baba," diyebildim. Zoraki konuşmam arasında sesimin zelzeleleri giderek arttı lakin ağlamaya karşı gösterdiğim direnç de fazlasıyla büyüdü. "Sende olduğunu biliyorum, inkar etme sakın."
"Bana hesap mı soruyorsun, Yasemin!"
Tahammülü saygısızlığa olmayan babamın, bam teline değdiğim yükselen sesinden aşikarken anında salonda biten annemdi. "Ne bu gürültü?" diyerek konuya dahil olduğunda farkında oldukları sorusuyla çelişiyordu.
