Mahalle sakinleri her yıl olduğu gibi ilk iftarlarını birlikte yapabilmek için Günebakan Ev Yemekleri restoranında harıl harıl hazırlıklarını sürdürürken beklenmedik bir adam, sofralarına misafir olacaktır.
Gelen bu misafiri gören Yasemin'in elindek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR 12.KIRMIZI İPİN GÖNÜL DÜĞÜMÜ 🌻
Hale'nin cümlesi ilk başta buz dolu bir kovanın kafamdan aşağı dökülmesi gibi iliklerime kadar titretse de şokum kısa sürdü ve omzumu sarstım.
"Yaso, nişana mahalleli de katılıyor diyorum kızım, duymadın mı?"
Hale, anlamadığımı zannederek cümlesini tekrar ettiğinde, "Katılsınlar," dedim umursamaz bir tınıyla. "Elbisem boşa gitmemiş olur hem."
Hayır sahici düşüncem elbiseyle alakalı değildi ancak bazı detaylara takılarak bugünü kendime zehir edemezdim.
Büyük büyük hayalleri olan birisi hiçbir zaman olmamıştım.
Belki de olamamıştım.
Ama kurabildiğim kadarıyla inşaa ettiğim hayallerimde işim belirsiz, eşimse belliydi.
Kulağa korkunç gelebilirdi lakin başarısızlıklarla dolu defterimde hangi işte mutlu olacağım ya da başarılı olacağıma dair bir fikrim yoktu.
Şimdiyse henüz bir başarı yakalayamasam da mutlu olduğum bir işim vardı; Mahir ve Ümit'in ilk tuğlayı taşıdığı.
Kendimi uzun zaman sonra, annemin lokantası hariç bir yerde emek verirken görebiliyordum ve bu emeğimi hiçe sayan kimse yoktu yanımda.
Bu da benim için başarının ilk temeliydi.
Daima hayallerimin içinde yer alan adamsa, yanı başımdaydı.
Bunları düşündükçe de başkalarının laflarına, bakışlarına kulaklarımı tıkayıp gözlerimi yumabilirdim.
Hale, büyük bir şaşkınlık yaşadığı bakışlarından belli olarak beni izlerken dakikalar sonra dudaklarındaki kıvrılış ise gurur içeriyordu.
Mahir kadar, Ümit kadar yanımdaydı hep. Yaşadıklarımı belki de en şeffaf haliyle bilen kişiydi.
Odadan çıkmadan önce karşı karşıya durduğumuzda ellerimi kendi elleri arasına hapsetti. "Yasemin," dedi gurur yüzünde, mutluluğa karışan tını sesindeyken. "Sen bu mutluluğu çoktan hak ettin canım arkadaşım." Ellerinin baskısı biraz daha arttı. "Döktüğün gözyaşları, bundan sonra sadece mutluluktan olsun."
Ağlayacak kıvama geldiğimi fark edip bakışlarımı kaçırdığımda, "Of!" dedim titrekçe. "Daha düğüne çok var, hemen bu konuşmalara girişme de ağlamayalım."
Aradaki duygusallık anında tuzla buz olurken güldü.
"Aman bir kere de izin versen ölürsün. Şurada arkadaşımla aramızda duygusal bir konuşma olsun istedim alt tarafı."
