"Katilsin! Ellerin kanlı senin!"
"Çocuktum."
"Çocuklar cinayet işlemezler."
"Denizler en büyük katillerdir Jungkook, bunu hiç unutma."
"Denizin ta kendisi sensin Taehyung."
Bir film kasedi gibi geçiyordu bütün hayatım gözlerimin önünden. Pişmanlıklar, acılar, mutluluklar, aşklar...
Şahit olduğum onlarca acı. Yaşadığım onlarca acı. Tam şu an, bu uçurumun ucundayken beni paramparça ediyordu.
Kalbim yanıyordu. Oysa ben kalbimi ona teslim etmiştim. Neden böyle olmuştu?
"Etrafına bak Jungkook," diye fısıldadı bir kız çocuğu. O benim ablamdı. O kurtarılmayı saatlerce bekleyen ama sessizce umutlarını yitiren ablamdı.
Her şeyin suçlusu bendim. Ablam dalgalar arasındaki boğulurken benim ruhum bile duymamıştı. "Abi, kurtar." demiş son nefesini veriyorken. Ama abim onu duymamış. Ben onu duymamıştım.
Aslında susarak çığlık atmıştı ama kimse onu duymak istememişti.
Ne kadar çırpınmıştı? Kaçmak isterken kaç kere daha ölüm onu içine çekmişti?
Abla, neredesin? Bak ben buradayım, ne olur gel yanıma. Yine tut elimden. Söz veriyorum bir daha seni yalnız bırakmayacağım. Anne babamızda seni çok özledi, çok gözyaşı döktü.
Ama en çok abim seni özledi. Kimse için değilse bile abimiz için gel. O seni seviyor. Bu dünya da seni seven insanlar var.
Dizlerimin üzerine çökmüş, dalga seslerini işitiyordum. Gökyüzünde çok fazla yıldız vardı, hangi yıldız ablamdı?
"Yine her şeyin başladığı yerdeyiz, Jeon Jungkook." duyduğum ses bir kadına aitti ve çok yakınlarımdan geliyordu.
Bu ses bana hiç de tanıdık gelmemişti. Ancak bir o kadar da biliyordum sanki bu sesi.
Titreyerek ardıma döndüm ve sesin geldiği yöne baktım. Üzerinde siyah bir etek ve beyaz bir gömlek olan kadın çenesi havada, kolları birbirine bağlı bir şekilde keyifle beni seyrediyordu.
İçimi titreten bir diğer görüntü ise acıması olmayan bu kadının yanında sevgilimin, Taehyung'un olmasıydı.
"K-kimsin sen?" dedim kısılan sesimle. Bedenim tamamen uyuşmuş, kolum kanlar içinde kalmıştı.
"Ben, senim." dedi gözlerimin tam içine bakarak. Kaşlarımı çatarak ikisinide incelemeye başladım. Kadın birkaç adım atarak aramızdaki farkı kapadı ve eliyle çenemi tuttu.
Gözlerimiz kesiştiğinde kocaman bir gülümseme gönderdi bana. Öfkeyle elini ittirdim ve hızla ayağa kalktım.
"Ne oluyor lan bu amına koyduğumun mekanında? Kimsiniz siz!" diye haykırdım.
Kadın gülümsemeye devam ederek beni alkışladı. Nasıl psikopatların arasına düşmüştüm ben?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"KİMSİN SEN?!" diye bağırdım bu kez daha kuvvetli bir şekilde. Esen rüzgar tenime değdikçe kanayan kolumu sızlatıyordu.
"Sana cevabı verdim," dedi. Ardından kollarını havaya kaldırdı ve denizle bulunduğumuz uçrumu göstererek "Ben burasıyım Jungkook, sen de burasısın." dedi acımasızca.
