KILLER SEA | taekook ✔️

11. YAĞMUR SADECE ŞEHİRLERE YAĞMAZ

MIN YOONGI

1 Ocak 2021.

Bizim aramıza kimse giremezdi değil mi? Bazı engeller dışında...

Aşkın arasına hiçbir şey giremezdi, ölüm hariç.

Onu ilk gördüğüm an kalbimdeki alevin seneler sonra harmanlandığını hissetmiştim. Onun yangınıma su olacağını hissetmiştim.

Ona her bakışımda hayatım boyunca hiçbir zaman attığını hissetmediğim kalbim delicesine atıyordu.

Her şeyden önce ben ona on yedi yaşımı vermiştim.

Beline kadar uzanan simsiyah saçları vardı. Sadece yanımdan bile geçse kokusunu hissediyordum. Yasemin kokuyordu.

Sanki her bir zerresi kusursuz bir sanat eserinde alınmış gibiydi. Her daim parlayan gözleri, yasemin kokan saçları, çok nadiren gülümsüyor olsa da gülümsediği zaman beliren gamzeleri...

Hatırlıyorum, bir gün yine deli gibi yağmur yağıyordu ve yağmurdan kaçmayan tek insan o'ydu.

İnsanlar sağa sola koşuşturuyordu, hepsinin ellerinde şemsiyeler vardı. Ama o yalnız başına yavaş yavaş yürüyordu.

Beline kadar uzanan saçlarının ucundan yağmur damlaları dökülüyordu ama o bunu umursamıyordu. Onun için endişelenmiştim. Hasta olacak diye endişelenmiştim.

İşte o gün ilk defa onunla konuşma cesaretinde bulundum. Bende onun gibi sırılsıklam olmuştum. İkimizde yalnızdık.

Elimle kolunu yakalamıştım. Her zaman parlak olan gözleri ilk defa parlamıyordu. Kalbimde ilk defa acıyı hissetmiştim.

"Neden bilerek ıslanıyorsun?" diye sormuştum. Birkaç saniye sorgulayarak bana baktı. Ardından kısık sesiyle "Haksızlık olmaması için." dedi.

Ne demek istediğini anlayamadım ve kaşlarımı çattım. O da anlamadığımı fark ederek açıklamaya devam etti.

"Hayvanlar ve evi olmayan insanlar da ıslanıyor. Bizde ıslanmalıyız o halde." demişti. Ardından yanıt vermemi beklemeden çekip gitti.

O gün anlamıştım ki ben bu kıza aşık olacaktım. Çünkü bu kız bana ilk defa farklı hissettiriyordu. On yedi senelik hayatımda ilk defa heyecanlı ve umutlu hissediyordum ve bunun nedeni bir kızdı.

Sokak hayvanlarına ve evi olmayan insanlara haksızlık olmaması için yağmurdan kaçmayan bir kız.

Onu bir görseniz, dünya üzerine böyle bir melek indiğine inanamazdınız. Bu meleğin benim için bir umut olacağını hissediyordum.

Her okul günü sadece bakışıyorduk. Ne o benim yanıma geliyordu ne ben onun yanına gidiyordum. Ama ikimizde sanki bir şeyler olduğunu hissediyorduk.

Bir insan nasıl iletişim içinde olmamamıza rağmen kalbimi hızlandırabilirdi?

Her şey çok güzeldi. Birbirimize bakıyor, bazen gülümsüyorduk. Ancak konuşacak cesaretimiz yoktu sanki ikimizinde.

En sonunda bu korkunun mantıksız olduğunu düşündüm ve ona açılmak için kendimi hazırladım. Her şey çok güzeldi, ta ki bu geceye kadar. 1 Ocak 2021.

Saat gece yarısını geçmişti. Deli gibi yağmur yağıyordu. O kadar şiddetli bir rüzgar esiyordu ki neredeyse ağaçlar köklerinden kopup havaya savrulacaklardı.

Saat gece yarısını geçtiği andan itibaren günlerden 1 Ocak 2021 olmuştu. 2020 senesi sona ermişti. Ve ben hissediyordum, 2021 bana güzellikler getirecekti. 2021 bana onu getirecekti.