"Katilsin! Ellerin kanlı senin!"
"Çocuktum."
"Çocuklar cinayet işlemezler."
"Denizler en büyük katillerdir Jungkook, bunu hiç unutma."
"Denizin ta kendisi sensin Taehyung."
Senden kimseden dilemediğim kadar özür dilerim. Sana bahsettiğim adam, Kim Taehyung benim kurtuluşum falan değilmiş. Benden her şeyimi alan ve almaya devam edecek olan adammış.
Özür dilerim katilini sevdiğim için. Özür dilerim geçmiş için. Özür dilerim dalgalar arasında çırpındığın her bir dakika için. Biliyorum hiçbir faydası yok ama her şey için özür dilerim.
Bak şimdi yine her şeyin başladığı o noktadayız. Yine seninle beraber gömüldüğümüz o cehennemdeyiz. Ama ben bu cehenneme bir katili de kattım.
Katiline aşıktım.
Aşkımı sildim ve senin için, intikam için aşkımı öldürdüm. Kanlar içinde önüme yığılan bedenin celladı bendim ve bir an olsun pişmanlık duymadım. Bir an olsun neden yaptım demedim çünkü sen varsın.
Kim Taehyung'un annesi ondan nefret ediyor. Ve öldürmemi isteyen, bir katil olduğunu söyleyende o'ydu.
Ancak sadece bunları söylemedi. Bana asıl hedefin sen değil, ben olduğumu söyledi. Senin değil, benim ölmem gerektiğini söyledi. Ne demeye çalışıyor abla? Ölümünle beraber kaç sırrı daha gömdün?
Nasıl bir sır ki ben şu an ellerimde sevdiğimin kanını taşıyorum?
*****
Yaralar hiç durmadan kanamaya devam edecek. Ve ben durmadan yaralarımı yara bandıyla geçiştirmeye devam edeceğim. Ama artık bir yara bandım yok.
Yara bandımı kendi ellerimle yok etim.
Geriye bir yara bandı kalmadı ama açıkta çok fazla yara var. Kanamaya devam ediyorum, gelecek misin sevgilim? Git dememe rağmen gelecek misin? Ellerimde senin kanın varken gelecek misin?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dizlerimde yatan kanlar içindeki bu beden nefes alacak mı yoksa ben de bir katil olmuş muydum?
"Aç gözlerini," cümlesi döküldü gözlerimden sadece. Elini sımsıkı tutarken dudaklarımdan dökülenler sadece bunlardı. Hayat mücadelesi veriyordu üstelik benim yüzümden.
Hayattaki anlık öfkeler ve kararlar bir ömrünüzü karartıyor. Ve geriye kalan tek şey pişmanlık oluyor. Bu evren üzerindeki en kıvrandırıcı his pişmanlıktır. Gecelerce uyuyamaz, düşünmekten delirecek raddeye gelirsiniz.
İnsan bazen pişmanlık duygusundan evini yangına vermek istiyor. Üstelik kendisi de evin içindeyken.
Ben evimi anlık bir kararla yangına vermiştim ve bu yanlış neticeler doğurmuştu. Ve bu yanlış kararlar, evin tekrar eskisi gibi olmasını imkansız kılıyor.
