Yattığımız Yataklar, Battığımız Bataklar / Aslaz

1. İhtimallere Tutunmak, Amaç

Selam, öncelikle ilk fanfiction denemem olduğunu söylemem gerek, hatalarım varsa şimdiden affola. Yabani evrenini ve yaratılan karakterleri çok seviyorum, tabi özellikle de Asi ve Alaz'ı. Düşünürken yine aynı evrende başka şekilde hayatları kesişmiş olsaydı nasıl olurdu diye bu kurguyu oluşturmayı planladım. İlk bölüm biraz karakterleri oturtmak ve temeli oluşturmak üzerine oldu. Diğer bölümlerde ana karakterlerimize daha fazla odaklanacağız.
Ha bu arada diyeceksiniz ki Asi kız İşletme ne alaka? :) bunun için güzellik düşüneceğiz, hikayemizin açılışı için gerekliydi.

Şimdiden iyi okumalar, dilerim seversiniz. Yorumlarınızı eksik etmeyin.

Sevgiler

-------

Sonunda o çok beklenen gün gelip çatmıştı. Asi, tüm gece huzursuzca uyumaya çalıştığı yatağından bir yandan kalmak istemiyor, bir yandan da sonucunu çok merak ettiği kararı öğrenmek için kalkması gerektiğini hayatının çoğu anında fazlasıyla hissettiği, kimi zaman taşırken yorulduğu ama pek belli etmediği, sorumlu kişiliği hatırlatıyordu.

Tam bu düşünceler ile boğuşurken odasının kapısı aniden açıldı, giren tabi ki kendisinden beklendiği üzere fevri hareketleri olan Cesur'du. "Günaydınn, kızım hala uyuyor olamazsın sanki her gün sabahın köründe uyanıp, başıma dikilen sen değil de asla tanıyamayacağım ninemmiş gibi." Anlaşıldı bugün pek bir sağduyulu uyanmıştı ki olmayan aile bağlarına değinmek gelmişti içinden, diye düşündü Asi. "Off Cesur, karışmasan ne olur ki, biraz daha uyuyayım." Deyip başından ayrılmasını umdu genç kız, ama nafile bir çabaydı. Hemen sonra üzerindeki yorganın çekiştirilip, kolundan sarsılmaya başlaması ile pes etmiş ve kendini yataktan çıkarmak için ayağa kalkmıştı.

Şimdi kendisi de Cesur ile aynı heyecan duygusunu paylaşıyordu. Hem bugün heyecanlı ve sonu mutlu bitebilecek bir gündü, Cesur ve Yaman ile yaşamak ve paylaşmak zorunda kaldığı zor ve sancılı geçen günleri düşünüce bu günün sonucu onları asla yıldıramazdı.

Yaz veya kış fark etmeksizin her gün olduğu gibi buz gibi soğuk su ile yüzünü yıkamak zorunda kalmıştı. Ama Asi öyle alışkındı ki, soğuk ile ilişkisinde mutlu olmayı öğrenmişti, sanki soğuk onun bu hayatta direnebileceği yeteneklerinden biriydi ve istediği zaman soğuğun kendisini sarmasına izin veriyor ve sokakta hayatta kalabilmek için bu soğuk bakışlarını acımasızca sağa sola fırlatıyordu. Neyse ki bugün o günlerden değildi aylardan Ağustos, günler cumartesiydi ve belki de Asi, kardeşi Cesur ve abisi Yaman'ın hayatının dönüm noktası olabilirdi.

Aynada son kez kendi siluetine bakıp ellerini kurulayarak banyodan çıktı genç kız. Cesur ve Yaman ile ne zaman beraber yaşamaya başladıklarını unuttuğu bu derme çatma gecekonduda kalıyorlardı. Akılları kestikten hemen sonra pek çok sokak çocuğu arkadaşının kaldığı "Cehennemin Dibi" ismi verdikleri yaşam alanını terk etmiş ve kendilerince bir hayat kurmuşlardı. Bu hayatta rolleri kendiliğinden üzerlerine geçirilmişti.

Asi doğuştan gelen kadınlık içgüdüleri ile evin direği ve her derde devası olmuştu hep, yeri geldiğinde Cesur'un her daim olan yaralarına pansuman yapmış, Yaman'ın yüce gönüllülüğü ile yardımcı olmaya çalıştığı diğer sokak arkadaşlarının başlarına açtıkları belaları beraber kapatmaya çalışmışlardı. Yaptıklarından asla gocunmuyor veya şikâyet etmiyordu aksine, bunlar ona hayatta tutunma gayesi veriyordu hem annesiz ve babasız büyümüş, sokağa terk edilmiş savunmasız bir kız çocuğu için bir amacının olması bu hayatta tutunulması gereken bir can simidiydi.

Ama hayat bu, içinde pek çok can simidi barındırıyor ve doğru zamanda doğru hamle ile kaderini değiştirebilirsin. Asi sokağa terk edilmişlik duygusunu kardeşleri ile aşmaya ve üzerini kapatmaya çalışıyordu ve bu nedenle kendi çabasıyla okuma yazmayı öğrenmiş, hayatta kalmak ve yaşamlarının idame etmek için kâğıt toplarken, insanların önemsiz görerek çöpe attıkları pek çok cevher kitap, dergi, gazete hatta ansiklopedileri eve getirmeye başlamıştı. Cesur kimi zaman "Bunları okuyacağına, kağıt olarak satsak hayatımıza inan daha da yararı olur." Dese de Asi yılmadan getirmeye devam ediyordu. Yaman bu konuda kendisini hep destekliyor hatta kendi bulduğu güzel kaynakları da eve getirmeyi o da huy edinmişti.