Yattığımız Yataklar, Battığımız Bataklar / Aslaz

21. İpi Koptu Tüm Hislerimin

Selam,

Keyifli okumalar dilerim.

Bugün dizi bölümü olmadığı için sizi bir nebze mutlu edecekse ne mutlu bana.❤  🥰

Soysalanların zenginliklerini keşke dizide de görebilseydik. Olsun kurgu evrenlerimiz var.

Sevgiler

-------

Günlerdir omuzlarına çöken, üstüne sinen miskinlikten ve huzursuzluktan kurtulmaya kararlıydı Asi. Bunun hiç kolay olmayacağını biliyordu ama bir yerden başlaması ve bu karanlık düşüncelerin kıyısında daha fazla dolanmaması gerektiğini bilecek yaşa çok erken vakitte ulaşmıştı.

İşte bu yüzden, sırf kendini işe yarar hissetmek için sabahın erken saatlerinde sıcak simit ve ekmek almak amacıyla fırının yolunu tutmuştu. Bıraktığında Yüce hala uyuyordu, evin içinde çıt çıkmıyordu. Mekân işletmenin kötü yanı da buydu, gece ve gündüz algısını bütünüyle yitirtiyordu.

Bu ufak sahil kasabasının ona yaşattığı huzuru özleyecekti. Bunu dış kapıyı açıp, serin ve huzur kokulu havayla yüzü buluştuğunda daha da iyi anladı. İstanbul'da olsa kirli ve gürültülü bir havayla karşılaşır ve kalabalıklara karışarak hayatını yaşamaya çalışırdı. Oysa burada, şimdi elini kolunu sallayarak kaldırımlarda huzurla yürüyordu, yan tarafında boylu boyunca uzanmış ince kum taneli sahil, onun yanında dev dalları ve gövdeleri ile çınarların dizili olduğunu bu yolda ilerlemek ona iyi geliyordu.

Her zamanki rotasından farklı olarak yolunu biraz uzattı. Aklına bir gün önce Yaman ve Alaz ile yaptığı görüşmelerin ağırlığının dolmasına izin vermemeye çalıştı, bu güzel yürüyüşün tadını çıkarmaya kararlıydı. Bir ara sanki gözleniyormuş gibi tanıdık bir hisse kapılmıştı. Kuşkulu gözlerle aniden arkasını döndü, ama yanlış alarm olmalıydı. Pek kuruntulu değildi, ama son günlerde ne olmadığına inanıyorsa, o kadar o oluyordu. O yüzden çok üzerinde durmadı. Arkasındaki sokağın başında ufak kumral bir kedi vardı, yumuş gözlerle ona bakıyordu. O da sabah gülümsemesini ondan esirgemedi ve sonrasında fırına doğru yoluna devam etti.

Neredeyse yakalanıyordu Alaz. Saniye fark ile kendisini hemen yanındaki sokağa atabilmişti, Asi'nin bakışlarını göremese bile üzerinde hissediyordu. Karşısında tekrar belirmek için uygun bir anı kolluyordu ama biraz daha vakti olduğunu düşünüyordu. Özellikle üzerinden daha saatler geçmiş olan sert bir konuşma yaptıkları göz önünde bulunursa, zamanlama çok önemliydi. Kendisini ele vermediği için kumral kediyi başından hafifçe sevdi, öyle ki kedi mutlulukta gözlerini ve başını geriye doğru devirmişti.

"Asi bir kedi peşindeyim ve yine kedi seviyorum. Çok iyi gerçekten." mırıltı halinde kendi kendine yakınıyor ve konuşuyordu. Sonra hızlıca takibine devam etti.

Akşam ki gergin konuşmalarının etkisiyle yine alkolü fazla kaçırmıştı. Ama ertesi gün ki görevinin bilincindeydi bu yüzden Yaman ve Cesur ile beraber, ayrı odalarda kaldıkları otelden hızlıca duşunu alıp kendine gelerek ayrıldı.

Sabahın ilk ışıklarında arabasını uygun bir yere park ederek Asi'nin kaldığı evi gözlemlemeye başlamıştı. Yüce denen herifin evinde kaldığını daha dün öğrenmişti, tabi ki içi içini kemiriyordu. Her ne kadar Yaman, Yüce'nin çok eski ve güvenilir bir dostlarını olduğunu söylese de, Alaz bu numaraları yemezdi. Erkeklerin ciğerini bildiği için, ayrıca çoğunun ciğeri beş para etmez ve hileciler olduğunun gayet farkındaydı. Bununla övünmüyordu ama hayatının bir döneminde kendisi de bu şekilde yaşamıştı. Sadece zevk ve kısa süreli tatminler için pek çok kızla takılmıştı, gerçi bunun için çaba harcamasına gerek kalmıyordu, dolayısıyla kendi kişiliğinden hiç ödün vermemişti. Yani hileci ve sahtekar olduğu söylenemezdi. Ama kendi tanımadığı insanlara hemen güvenmemeyi de küçük yaşta öğrenmişti, o yüzden bu Yüce denen herifi dün gece iyice gözlemlemişti.