DİŞİ KURT/Gerçek Ailem

14

Arkadaşlar nedense kitabım çok okunmuyor??

O kadar okuduğunuza göre beğeniyorsunuz. Lütfen şu aşağıdaki yıldıza basın. Eğer mümkünse illaki bir şey yazmanıza gerek yok emoji bile atsanız olur mu ?

Neyse hadi yeni bölüm. Ama ben bu bölümü mutsuzken yazdım. Çünkü kitabım OKUNMUYOR !!

Büyükler sohbet ediyordu. Bu sırada telefonuma mesaj gelmesi ile telefona döndüm.

Barın'ım💫

" Nasılsın güzelim?"
" Seni özledim. "

Siz: bende seni özledim...

Barın'ım💫

" İyi misin"

Siz: pek iyi değilim.

Siz: çünkü baba tarafı geldi. Ve kuzenlerim sürekli bana değişik değişik sorular soruyor.

Siz: yok efendim ben torpille asker olmuşum falan.

Barın'ım 💫

" Boş ver onları güzelim."
" Sen onu bunu bırak ta size gelemmi ?"

Siz: olurr.

Siz: bende seni özledim.

Barın'ım 💫

" Beş dakika ya oradayım güzelim."

Siz: tamam.

" Tomris?" Dedi filiz yengem.

" Efendim yengem"

"Senin pansuman vaktin geldi hadi yukarı odana çıkalım da yapayım. "

" Tamam yenge de ... "

İyide ben tam bacağımın üzerine bile basamıyordum ki

Zaten bizim konuşmamız ile herkes bize odaklanmıştı.

"Abicim gel ben sana yardım olayım"  dedi Uraz abim ve ayağa kalktı.

Ona minnet dolu bir bakış attım. Oda gülümseyerek karşılık verdi.

İlk üzerimdeki örtüyü kaldırdı. Bacaklarım açık olduğu için pansumanların hepsi ortadaydı.

Hepsinin yüzünde acıma duygusu vardı.

" Hii sana ne yapmışlar benim güzel torunum " dedi babaannem

Dedem destek verircesine omzuna dokundu.

Abim bir kolunu bacağımın altına geçirdi. Pansuman a denk gelmişti.

Ağzımdan bir inilti çıktı.

" Ne oldu bir yerini mi acıttım güzelim ?" Dedi telaş içinde.

" İyiyim abi de şu elini biraz geri götürsene yaraya denk geliyor."

" Hemen " dedi ve elini kaydırdı.

Sonra odaya doğru çıktık. O sırada kapının çalındığını ve Umay ın ben bakarım dediğini duydum.

Tam pansuman bitmişti ki kapı çaldı.

" Gel " dedim.

Kapı açıldı ve içeri barın geldi.