" Acının her türlü rengini sende tattım. "
A.K
Yok etmek mi daha ağır yoksa yok olmak mı? Yorgunum, savaşmaktan. Yorgunum, büyümek zorunda kalmaktan. Yorgunum, çocuk olamadığım her gün için. Yorgunum, aileme karşı gelemediğim için.
Ağlamak değil yaşamak istiyorum. İçimdeki o yaralı çocuğu susturamıyorum. Konuşmak istiyor. İsyan etmek istiyor. Bunları hak etmediğini düşünüyor. Diğer çocuklardan ne farkını olduğunu öğrenmek istiyor. Neden çocuk olamadığını ailesinden öğrenmek istiyor. Oysa ailesi onu evlendiği gibi başka bir adamın koynuna atmışlardı. En acısıyda buydu, onu bir bilinmezliğe terk etmişlerdi. Tek başına, bir başına savaşmak ne demek, bunu sadece kimsesizler bilebilir.
Evlenmiştim, güçlü, ihtişamlı, şaşalı hayatın bir çiçeği olmuştum. Ancak onlar bilmiyorlardı, benim kaderim zaten bir çiçeğin lanetiyle sarılmıştı. Ölüm çiçeği'nin kaderini yaşıyordum. Benim kaderim önceden çizilmişti. Ben bir piyondum sadece. Ne isterlerse onu yapıyorum. Artık bitti. Bu sefer herkes gerçek Vera'yı görecek. İsmimin anlamı gibi herkes artık benden " çekinecek. "
Hazar'la Rüzgar burun buruna gelmişlerdi. Güçlü'ler benim yüzümden ilk defa karşı karşıyaydı. Ya da ben öyle sanıyordum.
" Hazar, kovulduğun eve geri gelmeye nasıl cesaret edebiliyorsun? " Hazar'ın yüzü gerildi. Elleri yumruk halini aldığında anlamıştım, Rüzgar onun öyle bir damarına basmıştı ki şimdi Hazar'ı kim durduracaktı ?
Rüzgar'ı yakasından sertçe tutarak " 08.07.2010 bu evden kurtulduğum tarih... " yüzüne küçük bir gülümseme ekleyerek " 08.07.2024 aradan geçen 14 yıldan sonrada kendi evime geri dönüşüm. " Bir adam Hazar'a bir kağıt parçası uzatarak ona verdiğinde Rüzgar'ın gözlerinin tam hizasına o kağıt parçasını koyarak gösterdiğinde Rüzgar'ın yüzündeki ifade her şeyi kaybettiğini gösteriyordu.
" Bu, bu nasıl olur? Bu evin tapusu nasıl senin olur ? "
" Belki de baban sana anlatmak ister. Ya da istemez tabii kendi bileceği iş oraya ben karışmam aile meseleniz sonuçta. "
" Hayır olamaz, öyle bir şey yok değil mi baba? " Sessizlik... " Yok, desene bu aşağılık herif yalan söylüyor desene. Yapmadım de. Evimizi bu orosbu çocuğuna satmadığını söyle. " Hazar, son kelimeden sonra Rüzgar'ın yüzüne söylesine sert bir şekilde vurdu ki Rüzgar'ın burnundan kan akmaya başladı.
Feride'nin acıyla karışık bağırması ve sinir krizi geçirdiğini gördüğümde ne yapacağımı bilmiyordum. Hazar, bir daha hamle yapacağı sırada koşarak önüne geçtiğimde eli havada kaldı.
" Çekil ! "
" Çekilmem, yapma ! " Ela gözleri bana acıyla bakıyordu. Benden tiksiniyormuş gibi. Benden nefret ediyormuş gibi. Kulağıma doğru eğilerek " Keşke bizim için de böylesine savaşsaydın, ölüm çiçeği. "
Ne kadar kahrolacağımı bile bile canımı acıtmaya çalışıyordu ama buna izin vermeyecektim.
" Kocamdan, uzak dur ! " Gözleri buğulandı. Böyle bir baktı ki bana gözleriyle öldürmek nedir bunu bizzat o an yaşadım.
Kolumdan biri tutarak " Vera, kocanla defolup bu evden gider misiniz ? " dediğinde bu kişinin o sahte gülümsemesiyle Gamze olduğunu anlamak güç değildi.
" Hazar, seninle konuştuğumuzda bu evde hepimizin yaşayacağını söylemiştim, sende bunu kabul etmiştin. Bu kadın ne söylüyor şimdi ? " Adnan Güçlü, sonunda konuşmaya karar vermişti.
" Gamze, evet öyle anlaştık. " dediğinde Gamze, gözlerimin önünde morardı.
Rüzgar ayağa kalkarak elimden tuttu. Hazar'ın gözleri ellerimize kitlendi. Kirlilermiş, pislikmişler gibi bakıyordu.
