" ခင်ပွန်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖြည့်တင်းဖို့အတွက် ကြက်ဥပြုတ်"
ဒီဝေးလံခေါင်သီပြီး သေးငယ်တဲ့အရပ်မှာ ကြက်ကအဖိုးတန်တယ်။ ကြက်ဥကို နေ့တိုင်းစားနိုင်သူဟာ ချမ်းသာသူလို့ ယူဆလို့ရတယ်။
ကျီဝိန် လျိုရီ့မျန်ရဲ့ ပိန်ပိန်ပါးပါးပုံစံကို စိုက်ကြည့်ကာ "မင်း ကြက်ဥစားခဲ့တဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်က ဘယ်အချိန်လဲ?"
ဒါကိုကြားတော့ လျိုရီ့မျန် က သူ့လက်တွေတုန်သွားပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်ကာ စိတ်ထဲနာကျင်သွားတယ်။
ကြက်ဥစားတာ?နောက်ဆုံးအချိန်?မမှတ်မိတော့ဘူး။
အိမ်မှာ ကြက်ဥဆိုတာ စာကျက်ရတဲ့ ငါ့အစ်ကိုအတွက် ဂျီအိမ်ရောက်တော့ ကြက်ဥကို သူ့ခင်ပွန်း ကျီဝိန်ကို အရင်ပေးခဲ့ရပြီး သူဘယ်မှာနေနေ စားပွဲပေါ်မှာတောင် စားဖို့ အရည်အချင်းမပြည့်မီတဲ့လူတစ်ယောက်သာ။
"မေ့လိုက်တော့၊ ဒီကိုလာ။"
သူ့လိုလူတစ်ယောက်အတွက် ကလေးတစ်ယောက်ကို ထမင်းချက်ခိုင်းဖို့ အကြောင်းပြချက်မရှိပါဘူး
သူရဲ့နောက်ဆုံးဘဝမှာ ကျီဝိန်ဟာ အသက်သုံးဆယ့်တစ်နှစ်ပင်ရှိသော်လည်း သူ့ရှေ့တွင်ရှိသော ကောဖြစ်သူမှာ အသက်ဆယ့်ငါးနှစ်သာရှိသေးပြီး ထက်ဝက်အသက်ကွာခြားတယ်။ သူ့အမြင်အရတော့ သူက ကလေးပဲ မဟုတ်လား?
လျိုရီ့မျန်က ဘာကြောင့်လဲဆိုတာမသိဘဲ ကျီဝိန်ဆီသို့ လျှောက်သွားရာ ကျီဝိန်ကခုံတန်းပေါ်တွင် ထိုင်ဖို့ သူ့ကို ဆွဲခေါ်သွားခဲ့တယ်။ သူထခါနီး ကျီဝိန် က သူ့ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ရာ မလှုပ်ဝံ့ဘဲ နာခံစွာ ထိုင်နေလိုက်တယ်။
"ဒီမှာထိုင် ငါလုပ်မယ်။"
"ဒါပေမယ့်"
"ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး"
လျိုရီ့မျန် အံသြသွားပေမဲ့ သူ့ခင်ပွန်းက ချက်ပြုတ်နည်းကို မသိဘူးလေ။
မူလပိုင်ရှင်ရဲ့မိခင် ဆုံးပါးသွားပြီးနောက် မကြာမီ သူ မိသားစုအရေးက အလွန်အမင်း အဆင်မပြေဖြစ်လာကာ အလုပ်ကို လုံးဝမလုပ်ဖူးတာကြောင့် လျိုရီ့မျန် ကို ဝယ်ယူခဲ့တယ်။ ပိတ်ရက်တွေမှာ ဟင်းချက်ဖို့နေနေသာသာ ရေပြုတ်ဖို့တောင် အဆင်မပြေဘူး။
YOU ARE READING
အချိုပွဲရောင်းရန်ရှေးခေတ်ကိုကူးပြောင်းသွားခြင်း
Fantasyကျီဝိန်ဟာ ကမ္ဘာ့အဆင့်မီ မုန့်ဖုတ်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားခဲ့ပေမယ့် ကံမကောင်းစွာပဲ ဆုပေးပွဲအခမ်းအနားသို့ သွားရာလမ်းမှာ ကားမတော်တဆမှုကြောင့် သေဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ သူပြန်နိုးလာသောအခါတွင် သူက ရွာတစ်ရွာရဲ့ကျော်ကြားသော လူဆိုးဖြစ်နေပြီ။ သူဟာ စာ...
