ကျီဝိန် ချက်ချင်းသဘောမတူပဲ အိတ်သယ်ခိုင်းပြီး သေချာရေတွက်ဖို့ သားသတ်သမားကို တောင်းဆိုလိုက်တယ်။ အိတ်ထဲမှာ ကြီးမားသောအရိုးလေးခုသာရှိပေမဲ့ အရိုးအောက်တွင် နံရိုးအနည်းငယ်သာရှိနေရာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမမြင်ရပေ။
နံရိုးပေါ်ရှိ အသားများကို သန့်စင်ပြီး အရိုးများသာကျန်တော့သည်။
ကြည့်နေရင်းနဲ့ ကျီဝိန် ရဲ့ ဘုံဗိမာန်တွေ ခုန်ပေါက်သွားပြီး စိတ်ထဲမှာ တိတ်တိတ်လေး နောင်တရနေခဲ့တယ်။ ဒါက တကယ်ကို ဖြုန်းတီးတာပါပဲ။ နံရိုးတွေက နူးညံ့ပြီး ဟင်းချိုတွက် ပြုတ်သည်ဖြစ်စေ ငံပြာရည်နဲ့ ပြုတ်တာဖြစ်ဖြစ်အရမ်းကောင်းပါတယ်။
"ဒီဝက်နံရိုး အသားအားလုံးကို ဖယ်ပြီးပြီလား?" ကျီဝိန် တည်ငြိမ်ဟန်ဆောင်ကာ အရိုးများကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
"မဟုတ်ဘူး၊ ဒီနံရိုးအသားက ရွေးဖို့ အချိန်ယူရတုန်းပဲ၊ စျေးနှုန်းက သက်သာတယ်။ တစ်ပေါင်ကို ဆယ့်ငါးဆင့်ပဲရှိတယ်။" သားသတ်သမားက ထောင့်စွန်းက ပါးပါးလှီးဖြတ်ထားတဲ့ အသားအစုအဝေးကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး "နေ့တိုင်းရှိတယ် နောက်ဆုံး တစ်ခါတလေ ဆယ့်နှစ် ပြား ဆယ့်သုံး ပြားနဲ့ ရောင်းရတာ သနားစရာပဲ"
ကျီဝိန် ခေါင်းညိတ်ပြပြီး သူ့စိတ်ထဲအပြည့်အ၀ သဘောတူလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှမပြောဘဲ ပိတ်ရက်များတွင် သားသတ်သမားအား ဖွင့်ချိန်ကို မေးမြန်းပြီး နောက်တစ်ကြိမ်တွင် နံရိုးပေါင်အနည်းငယ်နဲ့ ပါးပါးလှီးထားတဲ့အသားဝယ်ရန် အသားဆိုင်သို့ သွားဖို့စိတ်ကူးထားတယ်။
သားသတ်သမားနှင့် ဈေးညှိနှိုင်းပြီး အရိုးစုကို အိတ်ဖြင့်သယ်သွားရန်အတွက် ငွေခုနစ်ပြားကို အသုံးပြုခဲ့တယ်။ သူလှည်းပေါ်ပစ်တင်လိုက်တဲ့အခါ လျိုရီ့မျန် အံ့အားသင့်သွားပြီး အိတ်ကို မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် ကျယ်ကျယ်သောမျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေရဲ့။
"အစ်ကိုကျီ၊ မင်းအသားဘယ်လောက်တောင်ဝယ်ခဲ့တာလဲ" အိတ်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး လျိုရီ့မျန် က အနည်းငယ်စိုးရိမ်သွားကာ ကျီဝိန် ပိုက်ဆံကို မဆင်မခြင်သုံးကာ နောက်ဆုံးရလာတဲ့ ပိုက်ဆံအားလုံးကို အသားအတွက် သုံးစွဲမှာကို စိုးရိမ်နေပါတယ်။
YOU ARE READING
အချိုပွဲရောင်းရန်ရှေးခေတ်ကိုကူးပြောင်းသွားခြင်း
Fantasyကျီဝိန်ဟာ ကမ္ဘာ့အဆင့်မီ မုန့်ဖုတ်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားခဲ့ပေမယ့် ကံမကောင်းစွာပဲ ဆုပေးပွဲအခမ်းအနားသို့ သွားရာလမ်းမှာ ကားမတော်တဆမှုကြောင့် သေဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ သူပြန်နိုးလာသောအခါတွင် သူက ရွာတစ်ရွာရဲ့ကျော်ကြားသော လူဆိုးဖြစ်နေပြီ။ သူဟာ စာ...
