အချိုပွဲရောင်းရန်ရှေးခေတ်ကိုကူးပြောင်းသွားခြင်း

18

နောက်တစ်နေ့မှာ ကျီဝိန် ဆိုင်ဖွင့်ဖို့တွက် လျိုရီ့မျန်ကို သူနှင့်မလိုက်ခိုင်းပေ။ တစ်ခုရှိတာက ကိတ်မုန့်ဆိုင်ရဲ့ လုပ်ငန်းက လမ်းကြောင်းမှန်ပေါ် ရောက်နေပြီ။ လျိုရီ့မျန် မရှိလဲထိန်းသိမ်းထားဖို့ အလွန်ရှုပ်ထွေးလိမ့်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါ့အပြင် လျိုရီ့မျန်က ငယ်ရွယ်သေးပြီး ကျီဝိန် ရဲ့ ထင်မြင်ချက်အရ စာသင်ရန် ခက်ခဲသော အရွယ်ဖြစ်သည်။ သူ့စာကျက်ချိန်ကို မနှောင့်နှေးစေရန်အတွက် အိမ်မှာထားခဲ့ပြီး သက်ဆိုင်ရာတာဝန်များကို ပေးအပ်ကာ လှည်းတစ်စီးဖြင့် ထွက်သွားခဲ့တယ်။

လျိုရီ့မျန်သည် အားလပ်ချိန် မရှိသလောက်ဖြစ်ခဲ့ရာ ရုတ်တရက် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေရဲ့။အရင်ဆုံး ရေကျိုပြီး ရေချိုးပြီးနောက် ကျီဝိန် မနေ့က ချွတ်ထားသော အဝတ်အစားများကို လျှော်ဖွပ်ရန် မြစ်ကမ်းသို့ သွားခဲ့တယ်။ အိမ်နောက်ဖေးရှိ အဝတ်ကြိုးပေါ်တွင် အခြောက်လှန်းပြီးနောက် သူအိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်ထိုင်ကာ ကျီဝိန် ထားခဲ့သောစာအုပ်ကို ယူလိုက်သည်။ မိတ္တူစာအုပ်ကို ထုတ်ကာ မှင်ကိုသွေးပြီး စုတ်တံကို ကောက်ယူကာ စာလုံးများကို ချရေးလိုက်တယ်။

သူအလွန်နှေးကွေးစွာရေးခဲပြီး သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့အခါ သူ့စိတ်ထဲမှာ ကျီဝိန် ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေနဲ့ ပြည့်နေတယ်။ အလျားလိုက် ဒေါင်လိုက် မှင်ဖြင့် နှစ်ထားသော အမွှေးအမျှင်တွေဟာ အရင်က သူရေးခဲ့တဲ့ စကားတွေလိုပဲ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ အားမာန်ကို ပြသနေတယ်။

လျိုရီ့မျန် စကားအနည်းငယ်ရေးပြီးနောက်တွင် သူတွေးတောမနေတော့ပဲ ကိုယ်ဟန်အနေအထားကို အနည်းငယ်ပြောင်းလိုက်ပြီး ကွန်ဖြူးရှပ်၏ ပထမဆုံး Analects များကို အပြီးသတ်ရန် နာရီဝက်ကျော်ကြာခဲ့သည်။

ဒုတိယစာရေးဖို့ အလျင်စလိုမလုပ်ဘဲ ပြတင်းပေါက်မှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး မှင်ခြောက်သွားအောင် လေညင်းခံပေးနေရင်း လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အကျွမ်းတဝင်ရှိတဲ့ အသွင်အပြင်ကို လှမ်းမြင်လိုက်ရတယ်။

လျိုရီ့မျန် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ သူလက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး "အားချိုး၊ ငါမင်းကိုမတွေ့တာ ရက်တော်တော်ကြာနေပြီ-"