အချိုပွဲရောင်းရန်ရှေးခေတ်ကိုကူးပြောင်းသွားခြင်း

21

ကျီဝိန် လျိုရီ့မျန်ရဲ့ ပန်းကန်ထဲသို့ ဝက်သားပြုတ်ကိုထည့်ကာ အားချိုး ကို အသားထည့်စားရန် ပြောလိုက်တယ်။

ညစာစားပွဲမှာ ပြင်ပလူတစ်ယောက်ရှိတော့ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေ၏။

ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ကျီဝိန် ရုတ်တရက်သတိရသွားပြီး "မျန်မျန် ဒီနေ့ အထည်သွားဝယ်ဖို့ လမ်းကိုသွားရအောင်"လျိုရီ့မျန် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် နာခံလိုက်တယ်။

ကျီဝိန်အတွက် ဘောင်းဘီလုပ်ဖို့တွက်ပဲ အံ့သြစရာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။

ဆန့်ကျင်ဘက်ရှိ အားချိုးသည် လျိုရီ့မျန်ရဲ့ ငြိမ်သက်နေတဲ့ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရပြီး အနည်းငယ် အံ့သြသွားပေမဲ့ အနည်းငယ် ဒေါသထွက်သွားတယ်။

သူ့တံငါသည် ခင်ပွန်းက အထည်အသစ်ဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံပေးတိုင်း အမြဲတမ်း ရက်အနည်းငယ်ကြာအောင် ပျော်ရွှင်စွာ ကျွေးမွေးခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးမှာ သူက ငွေရခဲ့ပြီး ခင်ပွန်းသည် ပျော်ရွှင်ပါက အနာဂတ်အကျိုးခံစားခွင့်များ ရရှိမည်။

ကောများအနေနဲ့ ခင်ပွန်းများကို ဘယ်လိုထောက်ထားရမလဲကို သိထားရမည်။
...

ထမင်းစားပြီးနောက် လျိုရီ့မျန် ပန်းကန်ခွက်ယောက်များကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့ အစပြုကာ သစ်သားအင်တုံတစ်ခုယူပြီး ရေတွင်းမှရေယူရန် ခြံအပြင်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။

အားချိုးက သူ့နောက်ကမလိုက်လာဘူး။

ကျီဝိန် အနားမှာ စူးစူးဝါးဝါး မတ်တပ်ရပ်ကာ မြေအိုးထဲမှ ဆိတ်နို့ကို မွှေပေးနေတာကို ကြည့်လိုက်တယ်။ အဲ့နောက် အိုးအဖုံးကို အခြားအလွှာတစ်ခုဖြင့် အုပ်ကာ အိုးကို အဆက်မပြတ်လှုပ်ရမ်းလိုက်တယ်။

အားချိုးက အဲဒါကိုကြည့်ပြီး အရမ်းစိတ်မပူသလို "အကိုကျီ၊ ဒီဆိတ်နို့ကို ဒီလို လုပ်လိုက်ရင် ပုပ်သိုးဖို့ မလွယ်ဘူးလား"

ကျီဝိန် နှစ်ခါလောက် ရယ်လိုက်ပြီး "ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ မင်း ဒါကို စနစ်တကျ ကိုင်တွယ်နိုင်ရင် ကြောက်စရာမလိုဘူး" ဒါက ကိတ်မုန့်ခြောက်တုံးလုပ်ပြီးနောက် ကျော့ခြေဆွံ့ကို လဲလှယ်ပေးဖို့ အထူးတောင်းဆိုခဲ့တဲ့ ဆိတ်နို့ပဲ။