note - အရင်ဖတ်ပေးကြပါ။
ကျီဝိန် နောက်ဆုံးမှာ ပိုက်ဆံပြန်မယူခဲ့ပေ။ လက်သမားလီ က သူ့ကို မကြိုဆိုဘူးဆိုတာ သူသိတဲ့အတွက် သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ပြီး လက်သမားလီအိမ်ကနေ ထွက်သွားပြီး တခြားလမ်းမှာ ပန်းပဲသမားကို သွားရှာတယ်။
လမ်းနှစ်လမ်း ဝေးကွာတာကြောင့် ပန်းပဲဆရာက ကျီဝိန် အကြောင်း ကြားပေမယ့် ဂရုမစိုက်ဘူး။ ပိုက်ဆံပေးနေသရွေ့ အရာအားလုံး အဆင်ပြေတယ်။ ဒါကြောင့် ကျီဝိန် အလွန်ချောမောစွာ ဖြေရှင်းပြီး နောက်တစ်နေ့မှာ လှည်းပေါ်တင်မယ့် ရိုးရိုးပန်ကိတ်မီးဖိုကို ယူရန် ချိန်းဆိုလိုက်တယ်။
ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ကျီဝိန် နောက်ဆုံးတွင် ဒီခေတ်နဲ့ လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး ဆိုင်ဖွင့်ရန် လိုအပ်သည့်အရာများတွက် ငွေတချောင်းကို အသုံးပြုခဲ့တယ်။
မနက်စောစော မိုးမလင်းခင်မှာ ကျီဝိန် အိပ်ရာကထတယ်။
ကျီဝိန်ရဲ့ အမိန့်နဲ့ ကြမ်းပြင်ကနေ အိပ်ရာဆီ ရွှေ့လိုက်ရတဲ့ လျိုရီ့မျန်က သူ့လုပ်ရပ်ကြောင့် လန့်နိုးလာပြီး အိပ်ငိုက်စွာမျက်လုံးများဖွင့်ကာ စောင်ကို ဆွဲကိုင်ထလိုက်ပြီး "ခင်ပွန်း၊ ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
ကျီဝိန် အဝတ်စားတစ်ဝက်တစ်ပျက်ဝတ်ရင်း ခေါင်းကိုလှည့်ကာ လျိုရီ့မျန် ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ရှက်ရွံ့စွာ ဖြည်းညှင်းစွာ ပြောလိုက်တယ် "မင်း အခု ကိုယ့်ကို ဘာခေါ်တာလဲ"
"ခင်ပွန်း-" လျိုရီ့မျန် ကျီဝိန်က သူ့ကို အကိုကျီ လို့ ခေါ်ခိုင်းတာကို သတိရပြီး စကားအမြန်ပြောင်းလိုက်တယ်။
"အစ်ကိုကျီ အရမ်းမလင်းသေးဘူး၊ မင်းပြန်အိပ်လို့ရတယ်" လျိုရီ့မျန် တိုးတိုးလေးပြောပြီး စောင်ကို ရှက်ရွံ့စွာ ညှစ်လိုက်တယ်။
"မဟုတ်ဘူး၊ ငါ ဒီနေ့ ထပြီး ဆိုင်ဖွင့်ဖို့အတွက် ပြင်ဆင်ရမယ်" လျိုရီ့မျန်ရဲ့ အသံက ကျီဝိန် ကို သက်တောင့်သက်သာ ရှိစေတယ်။သူ ခါးပတ်ကို ဆွဲဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး မီးဖိုခန်းကို သွားဖို့အတွက် တံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။
YOU ARE READING
အချိုပွဲရောင်းရန်ရှေးခေတ်ကိုကူးပြောင်းသွားခြင်း
خيال (فانتازيا)ကျီဝိန်ဟာ ကမ္ဘာ့အဆင့်မီ မုန့်ဖုတ်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားခဲ့ပေမယ့် ကံမကောင်းစွာပဲ ဆုပေးပွဲအခမ်းအနားသို့ သွားရာလမ်းမှာ ကားမတော်တဆမှုကြောင့် သေဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ သူပြန်နိုးလာသောအခါတွင် သူက ရွာတစ်ရွာရဲ့ကျော်ကြားသော လူဆိုးဖြစ်နေပြီ။ သူဟာ စာ...
