5 lat później
Juliet
-Mamo! Patricia znów urwała głowę mojej lalce!
-Suzan ona jest jeszcze malutka. Nie wie, że robi źle. Idź do Helen, ona na pewno zaraz ci ją naprawi.
-Helen jak zwykle zamknęła się w swoim pokoju i maluje.
-W takim razie, przynieś lalkę do mnie. Ja spróbuję ją naprawić.
Od kiedy Helen dostała się do szkoły plastycznej praktycznie nie wychodzi ze swojej pracowni. Cieszymy się z Chrisem jej sukcesami. Na szczęście udało się znaleźć ortopedę który podjął się skomplikowanej operacji jej nogi. Wprawdzie nie udało się uzyskać pełnej sprawności i nadal delikatnie utyka to jednak nie potrzebuje już kuli ortopedycznej i może śmiało wchodzić po schodach. Nasze biologiczne córki rozwijają się modelowo. Suzan która otrzymała imię po mojej rodzicielce ma duży talent do tańca. Chodzi na lekcje dla najmłodszych i jest bardzo z nich zadowolona. Patricia wczoraj po raz pierwszy powiedziała do mnie "mama". To był kolejny z najszczęśliwszych dni mojego życia i coś czuję, że jeszcze wiele takich przede mną.
Chris
Jak co rok w rocznicę śmierci udałem się na grób mojej pierwszej żony i córki.
-Cześć dziewczyny. Mam ciekawego newsa. Kolejnej naszej córce nadaliśmy imię na twoją cześć Patricio. To był pomysł Juliet więc jakby co to pretensje kierujcie do niej. Wiem kochanie, że nie miałabyś pretensji, że po waszej śmierci ułożyłem sobie życie na nowo. Musiałem to w końcu zrobić bo tak dalej żyć się nie dało. Z wami byłem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie. Po waszej śmierci moje życie przypominało piekło, ale dzięki Juliet, Helen, Suzan i Patricii znów trafiłem do nieba...
--------------------
Jak podobało się moje opowiadanie? Spróbować napisać coś jeszcze czy dać sobie spokój?
CZYTASZ
Z piekła do... nieba?
RomanceNiewolnica Juliet wiedzie ciężkie życie w domu swojego brutalnego pana, po nieudanej próbie samobójczej ten postanawia ją sprzedać. Na aukcji zostaje kupiona przez Chrisa człowieka zmagającego się z rodzinną tragedią Jak potoczą się ich losy?
