ZOMBIES SA PILIPINAS

Chapter 4: Basta Kulot

Ron's POV

Gagi!

Ilang oras nako nagdra-drive?

Wait! Sino ba yung next kong tutulungan?

Ay Oo nga pala, si Libay.

DESCRIPTION OF LIBAY:

Maliit pero matapang parin, and she likes to refer to herself as Maganda At Cute.

Pero ang hindi ko makakalimutan sa itsura ni libay ay ang kanyang makulot na buhok.

As in pag may nakikita ako na swirled, curled, or kahit anong kulot, naaalala ko agad si Libay.

Ang hindi ko lang maaalala ay kung saan siya nakatira.

"Ronald!" Sigaw ni Andrea sa likod. "Uubusan mo ba tayo ng gas?"

"Sorry po ha!" Sabi ko. "Pero hindi ko alam ko san yung bahay nila libay"

"Tabi ka nga diyan, ako na magda-drive" Inutos niya.

Tama nga siya, mas alam niya yung bahay nila libay, at naaantok na ako sa kakahanap.

Ang weird nga dahil mga 13-14 year olds lang kami at nagdra-drive na kami ng isang armored military jeep, well siguro wala namang police na titigil samin, considering na zombie naman sila.

"Thanks ha?" Sabi ni Andrea.

"Bakit?" Tanong ko.

"Kasi tinulungan mo kami kahapon" Sagot niya. "actually, ikaw lang ang bright side na napunta samin ni gelai since nag-start yung zombie apocalypse at iniwanan kami ng mga magulang namin"

"Hayaan mo" Sabi ko. "Alam mo naman na hindi kita pababayaan"

Tinignan niya ako nang may smile.

"Kala ko ba wala ka saking crush?" Tinanong niya.

"Wala nga" Sagot ko. "Bakit kala mo sineswetre ka?"

"Kapal ng mukha mo ha!" Sinabi niya at tumawa.

Nag-drive kami ng paikoikot sa lugar nila libay pero hindi namin siya nakita.

"Ronald" Sinabi ni Andrea. "Pano pag wala na si Libay?"

"Wag mo yan sabihin" Sinabi Ko. "Matapang si Libay, sure ako na nandyan lang siya"

Naniwala talaga ako sa sinabi ko, dahil sa isip lang na wala na si Libay ay nakakasakit sa puso.

Nang pagikot namin sa isang kanto ay may pitong zombies na parang pahabol.

Napansin ko yung isa ay tumatakbo.

Wait!

Walang zombie na tumatakbo?

Tinignan ko ulit at napansin ko na yung tumatakbo pala ay si. . .

"Libay!" Sinigaw ko.

Kumuha agad ako ng pistol sa likod at lumabas ng jeep

"Ron! Wait!" Sigaw ni Andrea.

Anong Wait?

Hinahabol na si Libay ng zombies at mag we-wait ako?

Not a Chance ate.

Binaril ko lahat ng zombies ng easy lang at walang pagod.

Tumakbo ako kay libay.

"Libay!" Sinabi ko. "Okay ka lang ba?"

"Oh Ron!" Sinabi niya. "Buhay ka?!"

"Ah how about 'thank you ron, sinave mo buhay ko'?" Jinoke ko.

Niyakap niya ako at in return niyakap ko rin siya.

*Sniff *Sniff

"Gagi!" Sinabi ko. "Umiiyak ka ba?"

"Hindi ah" Sinabi niya at pinunasan ang mata niya. "Anong ginagawa mo dito"

"Sabihin ko sayo, pero hika muna kasi baka kasi ma-sorround ulit tayo ng mga zombies" Sinabi ko.

Pumunta kami sa bahay nila libay na naka-barricade rin.

As usual iniwanan rin siya ng magulang dahil kala nila magiging zombe rin si libay.

From then on, magisa nalang si libay sa zombie apocalypse.

Parehas lang pala kami na mag-isa nung nag start yung apocalypse.

Except ako may armas, ang ginagamit lang ni libay ay kung anong makita niyang matulis, mas namangha pa ako.

"So ang sinasabi mo ay nandito ka para tulungan kami?" Tinanong ni Libay. "Anong plano mo pagkatapos?"

Ang hindi ko pa nasasabi ay ang plano ko pagkatapos ko tulungan ang mga kaibigan ko, di ko rin yata nasasabi sa inyo, well ganito yan.

Nung nag start ang zombie apocalypse syempre patok ang mga tao sa balita.

Sinabi nila na ang place pa daw na walang zombies ay ang minamahal natin na boracay.

At syempre, ang "Disease Zero" ay galing sa isang bomba, ang hindi ko nasabi sa inyo.

Ay ang walang isip na russians at americans (no offense) ay nagpasabog pa ng maraming bomba para ma-counter ang sakit, pero mas-pinalala pa nila dahil sa sobrang lakas ng mga bomba ay naghiwalay ang mga countries na gawa sa islands.

Eh pano pa kaya yung pinas?

So yun, ang visayas pumunta don, ang mindanao don, at ang luzon ay lumipad.

Pero ang Palawan ay ay dumikit sa (you won't believe it) sa spratly islands.

That's right, ang dating grupo ng islands na pinagaawayan ng mundo ay ngayon na isa na sa mga lugar na walang sa zombies.

So yun ang plano ko.

"At pano mo naman binabalak makapunta sa spratly?" Tanong ni Andrea.

"Edi bangka o airplane" Sinagot ko.

"Alam mo ba kung pano?" Tanong ni Andrea.

"Tinuruan ko sarili ko habang isolated ako sa bahay ko" In-explain ko.

"Ako trust ko si Ron" Sabi ni Libay.

"Thank you Libay" Sinabi ko.

Natulog na kami pagkatapos non, at ngayon minake-sure na namin na locked lahat ng pintuan.

Libay's POV

Habang nakahiga ako inisip ko kung gano ka imposible ang nangyare today.

Muntikan na akong mamatay.

At buhay pa si Ron. . .Si Andrea at Si Gelai.

Pero hindi parin ako sure sa plano ni Ron.

Oo, Nagtitiwala nga ako sa kanya pero siya parin ang pinaka wreckless na tao na kilala ko.

Plus may ADHD pa siya.

Naalala ko pa yung days nung wala pa yung apocalypse, nung makulit si ron, pero umaarte siya na parang may zombies na, so pwede ko naman siyang tiwalaan.

May zombie apocalypse na Libay, kaylangan mo lahat ng tulong na makukuha mo.