ZOMBIES SA PILIPINAS

Chapter 9: Zombie Killers Down!

Ate Angela's POV

Nung walang pang mga Zombie. . .Simple lang ang buhay.

Pwede kang lumabas ng bahay ng hindi iniisip na may 100% chance na mamamatay ka.

Pero ganito na talaga ang buhay.

Hindi mo alam kung bakit ako nage-emote, tatlong months palang naman tumagal ang virus dito, but it feels like Its been a very long time.

Naalala ko pa nung tumatakbo ako sa kalsada at may humahabol sakin na at least 20 na mga zombies, I really thought it was the end.

Nang biglang nakita ko sila karl, kyle at zach na lumabas sa gilid at pinagbabaril yung mga zombies.

At first inisip ko, Saan nila nakuwa yung mga baril! MAYGAD Corrupt na talaga pilipinas, kahit baril binebenta sa mga bata!

Pero biglang medyo naging glad ako na makita sila Zach.

Sa ganitong mga panahon, kaylangan ko talaga makasama ang mga kilala ko. . .At mga taong may baril.

Pero. . . There was an unexpected turn of frightful events.

Nag turn up bigla si Ron!

Alam kung mabait all in all si Ron, but. . .
He is so reckless.

Siya yung 67% reason kung bakit nabubulok yung school service namin dati.

Ngayon ay magbabangka siya papunta palawan kasama kami, parang mas-gusto kung sumakay sa Titanic (No Offense)

Ron's POV

Minsan masayang gumising ng walang nagraRAAAAAAHHHH!!! sa labas ng bintana.

Rumami yung mga zombies sa labas habang nag-gabi, kenaylangan namin magkandado sa loob ng bahay at takpan lahat ng mga bintana.

Ron: Sabi ko sa inyo na kaylangan na nating umalis dito!

Zach: Nangyayari ito palagi, wag kalang mainggay at aalis rin sila

Libay: Teka lang, 'Nangyayari ito palagi'?, ibig sabihin ganito kayo ka kandado buong araw?

Ate Angela: Oo

Carl: Basta walang magpuputok ng baril.

May-pumutok na baril.

Zach: Sino Yun?!?

Ate Rachel: Nanggaling ata sa labas yun?

Binuksan namin yung mga kandado sa bitana at nakita namin na may apat na taong na papalibutan ng mga zombies.

At hindi lang yun mga tao, tama.

Mga ka-service nanaman namin.

Ate Rachell's POV

Luna, Alyssa, Aica at Via.

Yung ang mga pangalan ng mga taong nakita namin sa labas.

At bawat isa sa kanila at sa aming lahat ay mga ka-service ko nung wala pa yung mga zombies.

Isn't that a coincidence?

I mean, parang may batang (at pogi) na author na nagsusulat ng buhay namin. . .weeeeeeeeeeird.

Pero ka-service man o hindi at kaylangan namin silang tulungan.

Kumuha ako ng baril.

Ate Rachel: Karl, Kyle, Hika na!

At bago ko napigilan ang sarili ko ay tumalon na pala ako sa labas ng binatana.

Kyle's POV

Aray!

Hindi ko alam kung bakit kami pinatalon ni Ate Rachel sa bintana.

Meron namang pintuan sa baba.

Bumukas ang pintuan na yon at lumabas si Ron, at inabot niya ang kamay niya sa akin.

Ron: Hika na!

At may bigla akong naalala.

Wala akong dinala na baril.

Ron's POV

Ano bayang si Kyle?!? Tatalon sa labas na puno ng zombies na walang sandata!

Ron: Dito ko lang sa likod ko Ate rachel, bilisan natin!

Tumakbo kami kina Ate aica at pinagbabaril ang mg zombies, pero parang wala ring mangyayare dahil parating narin ang isang banda ng mga zombies sa likod namin.

Ate Aica's POV

Hindi lang ang fact na puro kami magakaka-service dito ang weird.

Pati na rin na bakit bigla kaming napapadpad sa bahay nila zach.

Naalala ko lang minamaneho ni via ang kotse namin ng biglang nawalan kami ng gas.

Next thing na alam ko ay napapalibutan na kami ng mga zombies.

Gano pa kaya magigng weird ang araw na ito?

Ng sakakaisip ko ay hindi ko alam kung saan ako bumabaril.

Pumutok ng dalawang bala ang baril ko at may dalawang sumigaw.

Akala ko zombie nung una tapos biglang na alala ko.

Hindi naman sumisigaw mga zombies.

Karl's POV

Sabi ko na ngaba na hindi rin tatagal ay mababaril rin ako.

Ubod ng sakit ang nanarasan ko sa hita ko.

Sobrang sakit na napahiga ako sa sahig sa sakit, bakit pa kaylangan ngayon ako mabaril, ngayon na puro zombies ang pumapalibot samin.

At naalala ko na dalawa na putok ng baril ang narinig ko.

At yun nga, nakita ko si Ron na dumapa rin, pero natakan siya sa malapit sa ulo.

Ron's POV

Kala niyo patay na ako no?

Hindi! bawal mamatay ang bida, pero wala namang nagsabi na bawal siyang masaktan ng sobra.

Nabaril ako ng hindi ginugusto ni Ate Aica sa aking balikat.

Anong klaseng Hello yun?

Eto na ngang tutulungan ka tapos babarilin mo lang yung tao.

Hindi! Biro lang! Alamkong hindi naman yun kanaisnais.

Ang huling kung alam na nagyare bago ako nahimatay sa sakit ay si Kyle.

Kinuha niya abg baril namin ni carl at tinutok sa mga zombies.

Kyle's POV

Bakit ba kaylanagan ma-baril sila Ron at Carl?

Ngayon hinaharap ko ang halos benteng zombies, binaril ko nalang ang mga halat ng kaya ko, pero marami paring nagpapakita.

At biglang nawalan na ng bala yung isang baril tapos biglang yung kabila naman.

Alam kung patay na talaga kami.

Ng biglang may bumusina, tapos biglang na dagnan ang mga zombies ng military jeep nila Ron.

Lumabas ay sila Libay at Andrea galing sa Jeep.

Andrea: Sino nagturo sa mag-drive?

Libay: Wala, First time ko nga lang magmaneho ng kotse

Nakita ko na meron ulit mga zombies na paparating.

Kyle: Bilisan natin ipasok sila Ron at Carl habang malayo pa yun mga zombies

Nagtulungan mag buhat sila Ate kay Carl at Ron.

Malaki na ang problema ngayon dahil alam na ng mga zombies kung san kami nakatira.