168 SAAT İŞKENCE

(5).ÖLÜM KAÇIŞ MI? KURTULUŞ MU?

'GÖZLERİNİ KAPAT VE KENDİNİ DERIN BİR BOŞLUĞA BIRAK, KENDİNDEN IRAK BIR FAİL OLARAK SÜRDÜR BU HAYATINI, HAYAT SENİ KENDINE SÜRGÜN EDERKEN SEN SADECE SUSUP BOYUN EĞ, ZAMANI GELINCE SÜRGÜN OLUR EFENDİ, EFENDİ OLUR SÜRGÜN'

***

Tam bir gün oldu ve kimse gelmedi, yine aç ve sussuz olsam bile yarın kurtulmanın o büyük sevincini taşıyorum, bugün son gündü, umarım bugün gelmezler ve yarın gelip beni salarlar, hala bile tişörtüm sırtıma yapışık,  hani bedenimiz aldığı yaraları kendisi iyileştirir ya işte benim bedenim tişörtümü kendine bağlamış hiç iyileşmeden duruyor, birbirinden ayırmam için hiç uğraşmadım çünkü uğraşırsam hem daha çok acıyacak hem de kanayacak, sıcak bir su ile halledebilirim, saçlarım hiçbirine bağlanmış düğüm düğüm olmuştu, artık burdan kurtulma zamanı gelmişti bile, dışarıyı çok özledim,  bilmiyorum kaç gün oldu burada kaldığım, kaç saat oldu, burası ne gün yüzü görüyor ne de başka bişey sadece ben ve soğuk betondan bir oda, tavana asılı olan zincir kaşımda duruyor, aynı şekilde yere sabitlenmiş olan zincirde, beni bağlamadan gitmesi çok iyi olmuştu, eğer gerçekten bir gün geçtiyse ben sürekli ayağa kalkıp yürüyordum, hem uyuşmuş bacaklarım için hemde sabırsızlığım için di.

Soğuk betona oturup şarkı söylemeye başladım,

Ah canım sevgilim, derin bir okyanustayım.

Hiç kimse gelmiyor, bırak beni konuşayım.

En azından bugün, bugünde sonbahardayım.

Soracak olursan, ben şimdi uzaklardayım.

Ben sana gel dedim, içimde kaybolan papatyalardı gözlerin.

...

Bide gergin olduğumda söylediğim bir şarkı vardı, ama şu anda pek gergin değilim, biraz stresliyim o kadar ama korktuğumda bir şarkı söylerim.

Sakın ağlama güzel bebeğim hersey yoluna girecek.

Cesaretini topla küçük bayan bunun için hep burda olacam.

Annen şu an aramızda değil ve bunun nedenini bilemiyoruz.

Korkuyoruz birazcık söz sana birgün hersey çok güzel olacak.

..
Benim korktuğumda söylediğim şarkıydı bu, ya içimden söylerim ya da dışımdan  ama hep söylerim, depremde enkaz altındayken de söylemiştim, ama ağlaya ağlaya,  ben ölümden korkan bir insanım bu yüzden depremde öleceğimi sandım, bu şarkı bana biraz olsun yardımcı olabiliyor.

Ölüm benim için büyük bir korku, bazı insanlar ölümü bir kaçış yolu olarak görüyor, çünkü insanlar dayanamadığı herşeyden ölümü ister, ister acı olsun ister başka bir şey ama artık durma noktasında ölüme sığınır, ölüme kaçar, kendini o şekilde avutur.

Bazı insanlar ise ölümü bir kurtuluş yolu olarak görür, aynı şekilde başına gelen şey veya dayanamayacak kadar güçsüzleştiği an da ister ki ölüm gelsin, ölüm ile kurtulur, ölüm dert ve keder den kurtarır onu, o da kendini bu şekilde avutur.

Sence ölüm kurtuluş mu? Kaçış mı?

Ben ise ölümden korkan o korkak kızım, herseyden korkarım evet bazı insanlar beni çok güçlü görür ama ben sadece hayata olan rolümü oynuyorum, aslında güçsüzüm tekiyim, hem bitkin hem de yorgun bir korkağım, ihtimalleri kapsar ve ona göre hareket ederim, evet şu anda kurtulmayı bekleyen o saf kız değilim çünkü bir ihtimal var beynim de, şöyle, diyelim ki yarın bırakacak ama neden?, ya gerçekten intikamından vazgeçti, ya da bugün veya yarın intikamını alıp bırakacak,  umarım o düşündükleri şeylerden biri de benim bundan sonraki hayatımda olur.