soluyor renkler bir bir,
sanki hiç var olmamış gibi.
sürükleniyor eşsiz karanlığa şehir,
yudum yudum içmek istiyorum seni,
ey kudurtan nehir.
çığlıklar, küfürler, rastlantılar
ne ararsan var.
gördüklerim; yapılanın şerefine yıkılanlar.
kan içinde tasvir ederlerdi görkemini,
dışında kalanların kansızlığından.
damarlarında saf hiddet barındıran canavarlar,
anlamazlar ne halta yaradığından.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hayatın ortasından namlu
Poetryvarlığına umut beslediğim hiçbir "şey" benim değil, bekleyişlerin sona varmazlığı umudun ham maddesini tüketti. aldığım her kritik karar, anlarımın intikamının çaresiz serzenişiyle çağlıyor.
