hislerimle çekerim perdeleri,
gerek yok güneşe düşlerken seni.
dokunuşlarınla kutsanan bu teni
çiziklerle doldurmak, çizmek resmini.
kana kana içmek simanin inikâs ettiği kan göletini.
her yudumda sen olduğun için,
damarlarımda taşırım tüm asaletimi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hayatın ortasından namlu
Poetryvarlığına umut beslediğim hiçbir "şey" benim değil, bekleyişlerin sona varmazlığı umudun ham maddesini tüketti. aldığım her kritik karar, anlarımın intikamının çaresiz serzenişiyle çağlıyor.
