ey muhteremler iyi dinleyin beni
binbir şekilde öldürdüm sevdiklerimi
içimi izledim içimde yitip gittiklerini
ey muhteremler iyi dinleyin beni
gündüzünde unutmuşum kalbimi
bir dev edâsıyla deviriken geceyi
o zamanlar ciddiye almamıştım buram buram şiddet kokan rüzgarın sesini
ey muhteremler iyi dinleyin beni
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hayatın ortasından namlu
Poetryvarlığına umut beslediğim hiçbir "şey" benim değil, bekleyişlerin sona varmazlığı umudun ham maddesini tüketti. aldığım her kritik karar, anlarımın intikamının çaresiz serzenişiyle çağlıyor.
