Üniversitede edebiyat ve konservatuar öğrencilerin gizemli bir şekilde ortadan kaybolması dikkatleri çeker. Fakat asıl soru şudur ki; hepsi arkasında iyi olduğuna dair notlar bırakmıştır.
Okul dolaplarına bırakılan zarflardan kimsenin haberi yoktur...
Bir zeytin ağacını köklemek var ya, sökmek var ya sarp yamaçtan ardıcı
Kazma vurmak beş yüz yıllık meşeye, acısı duymak var ya kopmanın
Babaların ağlaması o işte...
H. Hüseyin Korkmazgil
Annelere bir soru sorulsa ve denilse ki "Çocuğunuz için neyi yaparsanız?" cevap çocuksa her şeyi olur. Bir anne kırk hafta karnında taşıyıp daha görmeden bağ kurduğu evladının bir de kokusunu duyduğunda artık ondan güçlü kimse olamaz. Varlığının en güzel hitaplarından biridir anne olmak. Bu hayata anne olmak için gelmezsin belki ama anne olmayı her şeyden çok seversin.
Peki bu soru babalara sorulduğunda ne olurdu? Süslü cümleleri olmazdı elbette, babalar söylemez gösterirlerdi. Kalbini kırdığım babam, beni korumaktan bir an bile vazgeçmemişti. Babadan babaya farklılık gösteren bu terimin içine çocuğumun babası dahil değildi elbette.
