Üniversitede edebiyat ve konservatuar öğrencilerin gizemli bir şekilde ortadan kaybolması dikkatleri çeker. Fakat asıl soru şudur ki; hepsi arkasında iyi olduğuna dair notlar bırakmıştır.
Okul dolaplarına bırakılan zarflardan kimsenin haberi yoktur...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşk sana hoyrat davranırsa, sen de hoyrat davran ona. Acıtırsa diken gibi, dikeninle sokup yeniver aşkı. R&J
Bölüm 12. Romeo ve Juliet
❝𝓻𝓸𝓶𝓮𝓸 𝓿𝓮 𝓳𝓾𝓵𝓲𝓮𝓽❞
Minik bir nokta hayatınızda nasıl değişikliklere yol açabilirdi? Önce tüm bilinmezliğiyle zihnime sızdı, sonra rüyalarıma hatta bazen kâbusum oldu. Tüm sorunların art arda geldiği anda neden bir yenisine daha ihtiyacım vardı?
Mektup zarfını katlayıp dolabımın içine sakladım. Çantama koyarsam evde bir yere düşer ve ne açıklama yapacağımı bilemezdim.
Noktaya bekleniyordum. Neresiydi bu nokta? Okulun ortasında bir portal açılacak ve biz seçilenler o portaldan geçip başka bir evrene mi gidecektik yoksa? Kendi kendime gülerek ilerlediğimde hayal gücümün inanılmaz geliştiğini anladım. Eh, her gece Bulut'a masallar uydurup anlatıyordum. Eskiden sonunu kafamdan atınca anlamıyordu, fakat şimdi cin gibiydi ve benim açıklarımı bulup bir bir ortaya çıkarıyordu.
Tiyatro eğitimin yanında aldığımız İngilizce ve Türk Dili gibi dersler de vardı. Şimdi yeniden Türk dili ikiye yani Armağan hocanın dersine gidiyordum. Edebiyatı sevmesem bile Armağan hocanın anlatımıyla severdim. Kendisi okulun gözde öğretmenlerindendi. Üstelik bekardı ve erkek avcısı kızların dikkatinden hiç kaçmıyordu.
Yerime geçip oturduğumda her zamanki gibi koku ben oturduktan birkaç dakika sonra geldi. Bugün onunla hiç muhatap olmamayı düşünüyordum. Armağan hoca gelip sessizliği sağladığında "Tünaydın çitlembikler. Bana neşeyle bakan ve asla solmamış bakışlarınız ders anlatma iştahımı öyle açıyor ki anlatamam," dedi masalsı bir sesle.
Sınıftan kıkırtılar yükseldiğinde ise ima yaptığını anlamamıştık. Ta ki "Silkelenin ve kendinize gelin. Burası sizin yatak odanız değil," diye gür bir sesle konuşana kadar. Sonrasında dersi anlatması da aynı sesle devam etti.
Saçımın hissedilmeyecek hafiflikteki o hareketini hissediyorum çünkü oraya odaklanmıştım. Bu çocuk benim saçımla mı oynuyordu gerçekten? Kendimi öne alıp not tutmaya başladığımda sesli verdiği nefesini neredeyse ensemde hissettim.
Bir süre sonra elim ağrıdığında yeniden yaslandım ve aynı temas yeniden başladı. Ben de her sıkıldığımda yaptığım gibi saçlarımı önüme alıp dökülen telleri tek tek çekip sıranın üzerine koydum. Yeniden not aldım, yeniden yaslandım ve o his peşimi hiç bırakmadı. En sonunda arkamı döndüğümde parmağında gördüğüm sarmal dövmenin tam üzerine sardığı saçımı görmemle şoka uğradım.
Parmağına saçımla oynarken bıraktığı şekil yüzünden mi dövme yaptırmıştı yoksa zaten var olan şeklin üzerinden gitmek mi hoşuna gidiyordu?
