Ayçiçekleri [ VeyKen ]

2. bölüm- Gerçekler

Merhabalar😁 yine yeni bir bölümle beraberiz.
Sözü fazla uzatmadan sizi hikayeyle baş başa bırakıyorum. Keyifli okumalar
~~~~~~~~~~~~~~~~~
'Gerçek ne demekti... rüzgarın önünde ki yaprak mı? Bitmek bilmeyen yollar mı? Yoksa bozkırın sert rüzgarları mıydı gerçekler?..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Baba dükkanın anahtarı nerde?"Diye sordu Veysel.Babaları Mahsum'un bir kırtasiyesi vardı,orada çalışırdı. Veysel de orada babasına yardım ederdi.

"Ben ne bileyim oğlum!Sende değil mi?"

" Baba... dün en son sen çıktın ya... gelmediydim ki ben öğleden sonra "

" Allah Allah... nereye bıraktım ki..." diyip cepleri-
ni karıştırmaya başladı ve ceketinin cebinde buldu
" Burada, burada hadi gel gidek " dedi

Mahsum Veyselden önce evden çıktı. Veysel de hemen babasının arkasından çıktı. Kapıyı kilitler-
ken kulağına çok tanıdık bir ses çalındı. Bu ses öyle naif, öyle hoş, öyle huzur vericiydi ki... Çok özlemişti bu sesi. Hayal mi yoksa gerçek mi anlayamıyordu. Eğer hayal ise dünyalar başına yıkılacak, gerçek ise dünyalar onun olacaktı...

Hayal olmasından korkuyordu ama korkunun ecele faydası yoktu. 'Hem ya gerçekse' diye düşün-
dü. Tüm cesaretini toplayıp sesin geldiği tarafa döndü. Mavi hoş bir kazak altına siyah bir etek giymiş, saçlarını topuz yapmıştı. Çok zarif duruyordu.

Kazağı

Eteği

Topuzu