Drie weken gingen als een wind voorbij,het nog steeds koudelijke weer was in Oudberg aanwezig,terwijl een frisse wind door de straten waaide.Diezelfde ochtend was het voor het eerst in al die eeuwen dat Oudberg bestond,zo goed als zowel gestild in alle stenen huizen als in de straten.Aangezien alle Oudbergers,Hangslotters en Hoogbergers in de vroege ochtend rond klokslag vijf uur,gewaakt werden door zowel B.O.V.C. agenten als D.W.Z.T.H. medewerkers,die hun dwongen om naar het stadsplein te keren.Waar ze allen uiteindelijk in enorme grote groepen aanwezig waren,terwijl ze hun afvroegen waarom ze hun gedwongen op het stadsplein moesten verzamelen.
Alle Oudbergers,Hangslotters en Hoogbergers hielden hun blikken alleen maar op het podium gericht,waar op Burgemeester Waterkers stond die zijn grijze herenjas droeg,en zo te zien meer dan ongerust in zijn ogen leek.Aan zijn linkerzijde stond Commisaris Netelbrands die zijn grijze herenmantel droeg,waarbij hij een moedige blik op het volk gericht hield.Terwijl aan zijn rechterzijde Alfie Netelbrands stond die net zoals de andere agenten zijn lange grijze mantel droeg en een donkerzwarte bril voor zijn ogen hield,waar door hij met een moedige blik het volk aanstaarde.
Burgemeester Waterkers die zijn duidelijk ongeruste blik op het volk gericht hield,sprak met wat moeite toe door zijn microfoon heen die hij in zijn linkerhand hield.
"Beste Oud-d...Oudbergers..en broederlijke dorpelingen H-hangslotters...en H-Hoogbergers...g-goed om u allen alvast te zien op het stadsplein...m-misschien heel vroeg maar met redenen....d-de redenen voor u komst laat ik graag over aan de leider van Wijsgeleids Apothekerijen namelijk Gerard Kruidnagels!"
Een grote stilte bleef op het stadsplein aanwezig,aangezien iedere dorpeling elkaar alleen maar met fronstende blikken konden aanstaren,alzof ze zich afvroegen of er iets te vereeren viel of er iets te vermelden was rond het dorpsdrinkwater.
Professor Kruidnagels die van tussen een groepje Professors stapte die niet ver van het rechter zijtrapje stonden.Keerde meteen naar het trapje heen,waarmee hij het podium wist te betreden.terwijl een grote groep fotograven en intervieuwers naar het voorste punt van het podium liepen,waar ze zowel foto's maakten voor verschillende kranten als hun vragen voorbereiden die ze in de loop der tijd gekozen hadden.
Plots sprak Professor Kruidnagels die ondertussen zijn weg over het podium naar voren gemaakt had, door zijn microfoon heen die hij in zijn rechterhand hield,terwijl hij een moedige blik op het volk gericht hield.
"Beste Oudbergers! Hangslotters! En Hoogbergers! De reden dat u zo vroeg gewaakt werd door wij van D.W.Z.T.H. met behulp van het team van B.O.V.C.! is omwille dat ik u allen een dringende mededeling moet vermelden rond het probleem van het dorpsdrinkwater...ik voel me genoodzaakt het u allen eerlijk te vermelden...ik heb namelijk vannacht een brief ontvangen door de leider van D.W.Z.T.H. onder andere Antoines Hoogtorens...met de mededeling...dat bepaalde personen ziek geworden zijn door het perongeluk gebruik van het water...waardoor ze onmiddelijk naar een afgelegen plek ver weg van de dorpen werden gebracht om iedere poging te ondergaan de besmetten te behandelen...aangezien Meneer Hoogtorens me de opdracht gaf u allen de namen van de besmetten te vertellen uit noodzaak...zal ik het ook vermelden...want u allen...verdienen de waarheid...de personen zijn Edwin Visbak van Edwin Visbak's Viswinkel...Mevrouw Melania de Rood van Melania Rood's Kledingwinkel...Fernandus Zandbergs de beroemde wijnboer uit Oudberg....Victorus Luidkeels de beroemde zanger der dorpen....Frankus Kolenvuurs van Kolenvuurs Zuivelwinkel sinds 1969"
Even staarden Baron Edwardus en Gineveré elkaar met geschokte blikken aan nadat ze de namen hoorden van zowel Meneer Kolenvuurs als Meneer Zandbergs...hun beste vrienden waren zo goed als in gevaar net zoals de andere besmetten....Mevrouw Kolenvuurs moet vast toen een hele nacht niet geslapen hebben door de schrik...ondanks hun besluit meteen zou gemaakt worden om hem te bezoeken...wisten ze dat het onmogelijk was...de plek was zo goed als afgesloten en beveiligd...maar helaas wisten ze zelf niet....waar de besmette personen zich bevonden...het moest een plek zijn...dat geen enkele dorpeling wist dat het bestond.Terwijl andere dorpelingen met geschokte blikken naar Professor Gerard Kruidnagels staarden na het horen van de vele namen,die zowel bij het nieuws begonnen te snikken als zich spontaan in paniek voelden.
