Bal | Yarı Texting

~FİNAL~

İMDAT şu anda final bölümünü paylaşıyorum!!!!!

Multimedyadaki kardeşim bu arada şu an benim ne hissettiğimi anlatıyor dkkxnckdnkcbdj

İyi okumalarrr <3

•••

7 Yıl Sonra

"Balım ben geldim!" İçeriye doğru seslenerek kapıyı arkamdan geri kapattım. Ses gelmemişti. Muhtemelen uyumuş olmalılardı. Yani kızım Simay ve babası, evimin direği kocam Araf. Evet Arafla üniversite biter bitmez 22 yaşında evlenmiştik. Araf Edebiyat öğretmeni olarak bir anadolu lisesine atanmıştı. Bende üniversitede yazarlık eğitimi almış ve kurslara gitmiştim. Yedi yılda ikisi genç kurgu, üçü fantastik toplam beş romanım basılmıştı. Şimdi de yeni bir kurgu üzerinde çalışıyordum.

Ben üniversitenin ikinci yılındayken babmın, ondan bir yıl sonra da annemin ölüm haberi gelmişti. Pek de umrumda değildi açıkçası. Babam ceza evinde bıçaklanarak öldürülmüştü. Annem ise artık dayanamayıp kendini asmıştı. Haber bana ulaştığında hiç bir şey hissetmemiştim. Ama bir de mektup göndermişti annem. Saçma özüründen sonra bir belge çıkmıştı. Babamın memleketten kalan beş arsanın tapusunu bir şekilde üzerime geçirmişti. Birde onlardan kalan yüklü bir miktar miras vardı. Başta kabul etmek istemesem de en azından gelecekte işime yarayabilir diye kenara koymuş ve biriktirdiğim paralar ile birleştirmiştim. Şimdi çok işime yaramıyordu ama bazı durumlarda oradan harcıyordum.

Evlendikten bir yıl sonrada ailemize minik bir melek katılmıştı. Başlarda anne olmaktan çok korkuyordum, ama Araf ile birlikte her şeyin üstesinden gelmiştik. Sonuç olarak iki yaşında çok tatlı bir kızımız vardı. Şimdiye kadar Simay'a bir kez bile kötü davranmamıştık, ailemin aksine. Kızıma asla onlar kadar kötü davranmayacaktım. Her şeyine izin vermeyecektim tabiki ancak kısıtlamayacaktım da. Sadece onu korumak istiyorum hepsi bu.

Mutfağa adımlayarak elimdeki poşetleri mutfak tezgahına bıraktım ve içindekileri teker teker yerleştirdim. Poşetleri kapının arkasındaki bez çantaya koyup mutfaktan çıktım.

Salona baktığımda kimse yoktu. Simay'ın bebek odasına girdiğimde gördüğüm manzara ile gülümsememek elde değildi. Araf beşiğin yanındaki sandalyede oturmuş kucağında Simay ile uyuya kalmıştı. Ama ironik olan bir şey şu ki, bir eli beşiği sallıyordu. Hızlıca arka cebimden telefonumu çıkartıp bu anı videoya çekmeye başladım.

Araf'ın yanına gidip önce yarı uyanık olan Simay'ı kucağıma aldım ve beşiğine yerleştirdim. Şimdi sıra koca bebekteydi.

"Araf.." diye mırıldandım. Hiç tepki vermediğinden sarsarak adını mırıldandım. Bu sefer sıçrayarak uyandığında gülümseyerek "Uyuya kalmışsın balım. Hadi gel dinlenelim biraz, hazır Simay uykuya dalmışken." dedim ve onu ayağa kaldırarak kendi odamıza götürdüm.

Araf yatağa yattığında bende üstüme rahat kıyafetler giymek için dolaba yönelecektim ki kolumdan tutularak çekilmem ile yatağa düştüm. Araf beni kendine çekip arkadan sarıldı ve boynumdan öptü. Bundan huylandığımı biliyordu!

Ona dönüp tam sitem etmek için ağzımı açmıştım ki dudağımdan öperek beni susturdu. Böyle olunca da kızamıyorum ama! "Hey! Bir daha yaparsan Simay gece ağladığında sen onunla ilgilenirsin ben uyurum." diye tehdit ettim.

Uyku mahmuru hali ile gülümseyerek "Kızımın yanına göndereceksen..." dedi ve tekrar öptü. Tam karşılık verecektim ki kapının çalması ile geri çekildim. Bize bu gün rahat yoktu.

Ayağa kalkarak dış kapının önüne geldim. Delikten baktığımda bizimkilerin geldiğini görmem ile göz devirdim. Tamam ilk yeğeni doğurdum ama yakında tek olmayacak. Her hafta bizde olunmaz ki canım!