benim ailem vatanımdır

(17)

Gözlerimi sıkıca kapatıp sakin kalmaya çalıştım, fakat olmuyordu.

Ya dedem biliyorsa?

Amcama göz ucuyla baktığımda göz göze gelmiştik.

Gözlerinde mahcubiyet vardı, sırrımı paylaşmıştı, dedem bu dosyayı bilerek bana veriyordu.

Bunu anlamayacak kadar kör değildim, özellikle şuan her hareketimi izliyor ve inceliyordu.

" emredersiniz komutanım, başka bir emriniz varmı "

Dedem tek kaşını kaldırıl bana bakarken yutkundum, ağlamak istiyordum.

Ya biliyorsa ?

Ya biliyorsa ve sana inanmazsa ?

Ya senden nefret ederse ?

" raporu getirdin mi yüzbaşı "

" getirdim komutanım... buyurun " dosyayı önlerine koyarken ellerimin titremesini engelledim.

" tamam, çıkabilirsiniz "

Sinan ile birlikte ayaklandığımızda amcam ile göz göze gelmemeye çalışıyordum.

Tam kapıdan çıkacakken dedeemin sesiyle durmak zorunda kaldım.

" rabia sen biraz kal "

Sinan ile göz göze geldim.

Gözlerimi kırpıp gülümsedim, aynı şekilde göz kırpıp dışarı çıktı.

Tekrar geri dönüp önceki yerime oturdum.

" kemal sende çık "

Kemal albayda dışarı çıkarken içeride ben, dedem, amcam kalmıştık.
Yerimde rahatsızca kıpırdandığımda dedem konuşmaya başlamıştı.

" üvey amcan, biliyorum ve onun hakkında bilgilere sahip tek kişisin, bu görevi neden sana verdiğimi biliyorsun. Fakat eğer duyguların ağır basar, onu yakalayamam, merhamet ederim dersen- "

Ona öyle bir dönmüştüm ki, cümlesi yarıda kalmıştı.

Fakat cümlesini yarıda bırakan şey bakışlarımdaki öfke veya kin değil, içindeki yaşlardı.

Gözlerim dolmuştu, evet. Ama sinirden dolmuştu.

" ona merhamet beslemem, vatanıma ihanet etmem kadar imkansız bir şey, bunu en iyi amcam biliyor. Evet duygularım ağır basar ama merhamet duygum değil, öfke duygusu. Onu size canlı getirmem, getiremem değil getirmem. Elimde olsa bile yapmam bunu. Emre itaatsizlik yapar mesleğimi riske sokarım, ama onu size canlı getirmem. Bunu göze alıyorsanız görevi kabul ediyorum "

" sebebi ne? "

" ne ? "

" ona olan nefretin neden, sana ne yaptı da nefret ediyorsun "

Yutkundum.

" amca nereye gidiyoruz "

" ait olduğun yere güzel kızım "

" ait olduğum yer neresi peki "

Geldiği oda çok korkutucuydu, aşağıda bir sürü insan dans ediyor ve iğrenç şeyler yapıyordu.

Korkuyordu, küçücük yüreği, susuz kalmış bir balık gibi çırpınıyordu.

Olacakları bilmiyordu ama iyi şeyler olmayacağını biliyordu.

Odanın kapısı kapandığında içeride bir adam ve bir kadın vardı, ve onlarda yatakta aşağıdaki iğrenç şeyleri yapıyorlardı.

Kadın çığlık atıyor, gülüyor. Erkek ise kadına vuruyor ve üzerinde değişik hareketler yapıyordu.