SÜSEN ÇİÇEĞİ

"kabus"

İyi okumalar ❤️

Söylediği son söz hem canımı yakıyordu hemde kulağımın çınlamasından hic kimsenin sorusuna cevap veremiyordum.  Duydugum sesleri anlamaya çalışırım.  Ama yapamadım.

"Süsen iyi misin?"

Zehra'nın sorusuna iyiyim dercesine kafamı salladım, Zehra gidiyordu. O gidince ben ne yapacağım, ona öyle alıştım ki, onun gitmesini istemiyordum, ama kal da diyemedim.
Annemle babamın hala bana soru sorduğunu, benimle konuşmak istediğini duyuyorum. Ama onlara cevap veremiyordum. Onlar da anladı cevap vermeyeceğimi, daha doğrusu veremeyeceğimi ve odamdan çıktılar.

Odadan çıktıkları gibi o geldi ama sadece ses olarak.

"Kalk" dedi.

Kalktım ve ne söyleyeceğini bekledim.

"Zehra'yı geri getireyim mi ?"

"Hayır" dedim, "hayır!"
"Hic kimseyi  dertlerim ve  acılarım için rahatsız etmek istemiyorum."

Yine camdan dışarı izlemek için yataktan kalktım. Dışarıya bakinirken duyduğum seslerden yatağın hareketlendigini anladım.
Biri yani o yatağa oturuyordu.

Biraz zaman geçtikten sonra yatağa oturmak için arkamı döndüm.  Onu gördüm.

Yatakta ruhuyla değil bedeniyle birlikte oturuyordu.  Hemen gözlerimi kaçırdım ondan.  Ayağa kalktı. Yanıma geleceğini anlayıp gözlerimi kapattım.

"Sor" dedi, hırıltılı ses tonuyla.

Gözlerimi açmadan konuşmaya başladım..

"Soracak hic birseyim yok,"  dedim.

"Soracak çok şeyin var Süsen."

Evet vardı ama ben ona kızgınım ve ondan korkuyorum diye soramiyordum.

"Korkma benden," dedi ellerini saçlarıma getirerek.

"Soru sorsam da istediğim cevaplari alamayacağım..Ya da vereceğin cevaplar beni mutlu etmeyecek. O yuzden kalsın İris."

"O zaman  sen sormadan ben bazı merak ettiğin sorulara cevap vereyim" dedi ve devam etti konuşmaya.

"Aileni görme sürecin bana bağlı, eğer sen yada onlar, artık her kim beni kizdirirsa anında onları yok edebilirim. Öyle bir güce sahibim."

Biraz duraksadı ve benden cevap bekledi, hem cevap hemde tepki bile vermiyordum. Tepkisizleşmiştim.

"Süsen hic birsey söylemeyecek misin ?"

"Git burdan uyumak istiyorum ve seni görmekte seni sevmekte istemiyorum. Defol git evimden!"

Gidip gitmediğine bile bakmadan yatağa geçip arkamı dönüp uyumaya çalıştım. Uyumakta zorlanmiyordum, çünkü ağladığım için gözlerim sızlıyor ve hemen uyuyordum. Öyle de oldu.

Bu sefer mavi bir ışık gördüm.  Bu ışıkta bir değil iki silüet vardı, biri erkek diğeri ise kadın gibi gözüküyordu. Kadın olanın bana zarar vermek istediğini, erkek olanın ise beni korumaya çalıştığını fakat bana her dokundukça canımı yaktığını hissediyordum.

  Erkek olanın beni kendine doğru çektiğini ve sanki beni bu dünyadan kurtarmak istercesine, beni   kendi evrenine çekmeye çalıştığını fark ettim. Ama bu iki silüette bana zarar veriyordu.

Kimdi bunlar ?

  Her dokundukça canımı yakıyorlardı. Özellikle kadın olan siluetin bana karşı hırsı, öfkesi var gibiydi.
Bir türlü uyanamiyordum.  Kendimi rüyadan atamıyorum. Ama buna onlar izin vermiyordu. Özellikle erkek olan hem bana dokundukça canımı yakıyordu hem de beni o kızdan korumaya çalışıyordu.  Rüyalarım bile kasvetli olmaya başladı artık.