Yazardan;
* İnsanlar korktukları zaman dilimi içerisinde kaçıp saklanırlar, bazen bu bir* - Dolap, Yatak Altı, bile olurken ya da bir Sokak Arası...- * : Bizimkisi ise - Spor salonun kıyafet dolabıydı...
" Biliyor musun bende? Senin gibi saklanırdım korktum veya üzüldüm zamanda güzelim. Sen hangi taraftasın şuanda?"
Gözleri dört bir yanı arıyor ama bir türlü bulamıyordu Ömer, koskoca spor salonunda , çünkü o kurduğu son cümleden sonra Ömer bir anlığa boşluğa düşmüş, Defne ise o boşluktan yaralanarak kaçıp saklanmıştı. Herhangi bir dolap içine.
Her bir aletin arkasına ara boşluğuna, hatta mı hatta oraya sığmayacağını bildiği halde aletlerin altına bile baktı adam.
" Ben pikenin altına saklanmayı tercih ederim her zaman, sıcak ve güvenilir gelir bana... Nedense."
Aramaya devam ediyor bir yandan ise kendi dünyasını baş etmeye çalışıyordu Ömer.
' Ama sen benden korkuyordun değil mi?' İçinden gelen sese kulak asmayıp konuşmaya devam etti, her ne olursa olsun Defnenin sesi ona huzur veriyordu... Böylece kendi asla yalnız hissetmiyordu hiç bir zaman.
Gözleri bir üst katta takılı kalmıştı Ömer'in: Giyinme Odaların ve de, Duş Kabinlerinin olduğu dört ayrı oda ve odalarda.... Derin dondurucu olan soyunma odası ise bir üst kattaydı. Yavaşça adımlarını merdiven boşluğuna yönlendirirken boynundaki kolyeyi aktif etmiş iş için kullandığı telefonu cebinden çıkarmıştı.
Ömer İplikçi : Neredesin?
Defne Topal : SANA NE!!!!
Defne Topal : CEHNNEMİN DİBİNDE ! ! ! GELECEN Mİ?!!!
Son mesajı görür görmez İster istemez kahkaha atmıştı. Ömer; " BELKİ DE GELECEĞİM SANANE. HEM KIRMIZI BENİM RENGİM BİLİYORSUN." Diyerek de yüksek sesle bağırmıştı. Odalara doğru... sesi duvarlarda yankılanırken aynı anda elinde bulunan telefonu da titremiş mesaj geldiğini belli eden bildirim ışığı durmadan yanıp sönüyordu.
Her bir basamakta duruyor, kelimelerini tane tane söylüyordu kadının duyup, da ona cevap vermesi için, çünkü her bir bildirim de her bir konuşma esnasında, boynundaki kolye lazeri yanıp sönüyordu tıpkı, şimdi telefona gelen bildirim mesajı gibi...
Defne Topal : NEEEE?! SEN HANİ BENİ VE TURUNCU RENGİ SEVİYORDUN SENİN RENGİN HANİ TURUNCUYDU.... KAHPE ! NE KIRMIZISI BE!
Ömer bu sefer diğerinden daha güçlü daha neşeli bir kahkaha atmıştı. Hele ki ' KAHPE! ' kelimesinden sonra.
Defne Topal: AYRICA GÜLME BEN SENİN GÜLÜŞÜNÜ GÖREMİYORUM! BEN SENİN GÜLÜŞÜNÜ NİYE GÖREMİYORUM ÖMER:( BU BU HAKSIZLIK AMA!
Ağlamaları duyulmasın diye; İçin için ağlarken kadın, avuç içini dudaklarına bastırıyor içinde yükselen feryat 'ı susturmaya çalışıyordu. Sevdiği adamın gülüşünü göremediği için ağlıyor bir yandan da sakin kalmaya çalışıyordu.
Ömer İplikçi: Ee çık da gör bir tanem.
Defne Topal: ÇIKAMAM.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafyanın Bakıcısı
FanfictionBir gün hastaneye ambulans ile hasta getirdiler ama getirmek ne kelime başbakan gelse o adamın yanında sönük kalırdı o derece herkes etrafında kul köle olurken ben sadece etrafında dağ gibi görülen adamlara bakar kaldım hepsi bir ağızdan " abi iyi o...
