Mafyanın Bakıcısı

Mafyanın Bakıcısı-9

Yazardan

" Annem, prensesim ben geldim."  İki saattir annesinin mezar taşında dikiliyordu Ömer anca konuşabilmişti.

Dizilerine çömelip taşa sarıldı hemen. Yüzünü de öne eğmişti elleri işe boşlukta sağlanıyordu.

" Anne ölüyorum ben. " deyince ağaçların arkasından bir ses geldi.

"Ölüyorum anlasana! Gözlerimin önünde birbirlerini seviyorlar. Ben işkenceler içinde kıvranırken onların mutluluğundan ölüyorum!  Anne ben ölüyorum, yardım et! " dedi Kemal ağaçların arasında yanında Defne  Metin vardı.

Tabi hepsi ayrı bir ağaç kavuna yerleştirmişti.

" Şist! Sesiz ol Kemal!" Defne sımsıkı sarılmıştı ağaca.

" Tamam abla." deyip ayağın altındaki ince çalı oduna bastı.

Sesleri duyunca Ömer arkasına döndü elini belindeki silahına atmıştı hemen.

Güldü.

Önüne dönerek " salak bir de yeşillik giymiş ya o yanındakilere ne demeli? Kendinden büyük ceketi giyerken kızıl saçları ele veriyor haberi yok amına koyayım! Utanmadan gözüne siyah gözlük takmış. Ya  Metin Süpermen kıyafeti giymiş bir tek üstünde kırmızı donu yok (!)" Dedi içinden.

" Anne ben diyorum ki  bu Kemal'in üstüne kuma alayım ha ne dersin anacum? Ne dersin alayım mı bir kuma da Kemal'in üstüne?! " derken ağaçların o tarafa doğru bağırıyordu.

Kemal gözlerini büyüterek sakladığı ağacın arkasından çıktı ellerini akış tutarak Ömer'e doğru yürümeye başladı.

" Vay be abicim vay be  O ölmesin diye beni ölüyorsun Nihal tek nefeste sönebilecek bir çiçek peki ya Kemal. Neden ben? Beni kaybetmeyi göze alabiliyor musun? Beni... Beni... Beni beni  Kemal'ini."

deyip ağlamaklı bir ses tonuyla konuştu.

" Saçma sapan konuşma la." Güldü çarpık çarpık.

Ellerini yumruk yapıp kızgın erkek çocuğu gibi kaşlarını çattı ve öne doğru uzattı.

" Ey dostum! O saçma sapan dediğin cümle var ya Bihter Ziyagil repliği!"

Ömer umursamaz bir tavırla.

" Bende sana bir replik söyleyeceğim hazır mısın?" Kafa sallayıp Ömer'i bekledi adamı.

" Bi seni sevdim bir yeşili git çağır şu arkadaki gödelekleri!"

" Ha?" deyip ağlamaya başladı Kemal " Çok duygulandım şuan abim kusura bakma." Burnunu tutarak ağlamaya başladı.

" Hınga hınga!" dedi Kemal kaşlarını çatıp ellerini beline koyarken Ömer  çarpık gülüşleri bir minim  daha büyümüştü.

" Hınga hınga nedir Kemal'im sorabilir miyim?" 

Kemal gülerek neşeli bir şekilde.

" Ağlama ses efekti abim beğendin mi? Ne zamandan beri üzerinde çalışıyorum."

Der demez koruma Defne anırarak saklandığı ağacın arkasından çıktı Metin hala görünüp de yoktu.

" Ay daha dayanamıyorum tutun beni dostlar gülmekten kriz geçiyorum! ' Hınga hınga' diyor birde ciddi ciddi üstünde çalışmış işsiz!!!"

Gülmekten iki büklüm olmuş bir vaziyette gülmeye devam ederken zor nefesler alıyordu Defne artık.

Başını kaldırıp elleri ile kendine rüzgar yaptı kızıl. Ama Kemal ile tekrardan yüz yüze gelirken gülmekten yaşlanmış gözleri kendini serbest bıraktı.