Yazardan;
Defne gözlerini, yavaşça açarken yüzüne vuran ışık, hastanenin tavan ışığıydı yüzünü buruşturmuştu bu yüzden.
" Uyan artık uyan, uyan!!! " Sesi duyuyor algılayamıyordu Defne, baş ucunda bir erkek sesi vardı ama, kimdi bu?
" Nasıl durumu?"
" Birazdan uyanır, zehrin etkisi hafif, bizim oğlan her şeyi düşünmüş, Ömer nasıl peki?" Kapı açılma sesi ile, aynı anda kapının kapanma sesi , birbirine karışırken konuşan seslerde çabasıydı, bu kadının zihnini alabora ediyordu.
" Arada ateşi çıkıyor ama yanında Arda Yosowturk ve, Metin abi var zehri vücudundan atmaya çalışıyorlar. "
" Ben zehri vücudundan attım şimdiye kadar uyanması gerekirdi." Diyen kişi Gaz Tolganın ta kendisiydi, konuştuğu kişi ise; Kemaldi, Gaz Tolga hastaneye gelmiş sonrasında elinde tuttuğu ilacı zorla da olsa Ömer İplikçiye içirmişti, şimdi bulundukları bu hastanede ; Kemal, Metin, Gaz Kaçıran Tolga ve Arda Yosowturk vardı, diğer iki kişi ise; Hakan ve Hüseyin 'de Berat İplikçinin korumalarını yaparken o tarafta kargaşa devam ediyordu.
" Dinlenmesi için biraz da biz uyutuyoruz ki yarasına bakalım, uyandığı zaman pek yatakta sabit durmuyor abimiz."
" Biliyorum Kemal, benim kardeşimi bana anlatma yerinde durmaz kerata." dedikten sonra pür dikkat seruma takviye ettiği ilacı Defnenin vücuduna aktarıyordu Tolga, yüzünde gülümseme ile sözlerine devam etmişti o sıra :
" Hiç durmadı bu güne kadar."
Defne sakince başını sola doğru çevirdiğinde onunla ilgilenen Tolgayı görmüştü yüzünü buruşturarak ve başına saplanan ağrı sebebiyle " Sen kimsin? " demişti ama, sesinin çıktığından ve karşındaki insana ulaştığından emin değildi defne.
" Ben Gaz Kaçıran Tolga memnun oldum." Bir taraftan ilgilendiği seruma bakarken bir yanda 'da gözleri ile kadını kontrol ediyordu adam, hemen yanına Kemal gelirken Defne de kendine gelmeye çalışıyordu.
" Yenge iyi misin?" İki adam kadının ruh hali ve hareketlerine bakarken Tolga tamamen Defnenin üzerime eğilmişti ellerini yatak kenarına bastırdıktan sonra;
" Ömer İplikçiyi tanıyor musun peki ? " Gaz Kaçıran Tolganın sorusunu karşılıksız bırakmış kendi üzerine kısa bir bakış atmıştı Defne " Beni kim giydirdi?" Üzerinde hasta önlüğü ve hasta önlüğü haricinde doktor önlüğü de vardı, kat kat giyinmiş göğüs dekoltesini düğmeleri ilikleyerek kapatmışlardı.
" Hastane hemşiresi ve hastane personeli yenge merak etme."
" Ömer iyi mi ?"
" İyi iyi... merak etme abisinin gülü, yanında bizimkiler artı hemşireler var ilgileniyorlar merak etme." Sesinin geldiği tarafa baktığında Gaz Kaçıran Tolga dudaklarını bükmüş 'Abisinin Gülü ' sözcüklerine takılı kalmıştı.
" Kız mı bu hemşire ve personel Tolga ?"
" Bilmem... bana göre kız gibi geldi dışardan ama kimi erkek için kadın olabilir göreceli kavram bu bilemezsin ki yenge."
" NE DİYON LAN SEN SIÇARIM GÖRELİ KAVRAMINA!!!! ÖMER...! " Ani ve panikle yataktan kalkarken Gaz Kaçıran Tolga Defneyi durdurmuştu. " Kız yat! Senin iyi olman lazım."
" Yok ben yatamam Ömer'im elden gidiyor bırak!" Bir kez daha yataktan kalkmayı denediğinde Defne, Tolga engel olmuştu " Kız yat Allah için ."
" YATAMAMAM." Bir kez daha kalkmayı denemişti kendisi için Defne; " KIZ YAT!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafyanın Bakıcısı
FanficBir gün hastaneye ambulans ile hasta getirdiler ama getirmek ne kelime başbakan gelse o adamın yanında sönük kalırdı o derece herkes etrafında kul köle olurken ben sadece etrafında dağ gibi görülen adamlara bakar kaldım hepsi bir ağızdan " abi iyi o...
