Mafyanın Bakıcısı

Mafyanın Bakıcısı -58

Yazardan

" Abla tamam ağlama." Sarıldığı dakikadan itibaren durmaksızın ağlamaya devam ediyordu. Elini kaldırıp saçını okşamak isterse de yapamazdı  kendisi yoksa da varlığı vardı bu evde babasının.

Kaldığı eli gerisi geriye indirirken." Abla tamam yeter ağlama bir şekilde unutacak onları." Derken içinde tuttuğu nefesi serbest bıraktı bir anda.

" Çok k-ö-t-ü baksa-n-a titriyor gözleri sımsıkı."

" Abla bana bak hadi." Sımsıkı sarılmış bir bedeni kendinden ayırmak ve onu kendine getirmek için bu sarılışa bir son vermesi gerekiyordu gerekmekteydi..

" Ablam..." dedi bütün içtenlikle." Sana söz veriyorum babamı eski haline getireceğiz hem sende varsın artık... En çok sana ihtiyacı var biliyor musun?" Başını yasladığı göğüsten kaldırıp bir çocuk masumiyeti ile Hüseyin'e baktı ve konuştu.

Gözlerindeki kızarık ve yaşlar ağladığına dair birer işaretti.

" Gerçekten tabi ablam, inan bana en çok sana ihtiyacı var zamanında beri. Hem dayandın dayandın şimdi pes ediyorsun? Hiç kalımının adamı değilsin vallahi nerede bizi döven Defne abla, nerede şimdiki bu Defne abla?"

Kendini arkasında bulunan tezgah dayadı güç alması lazımdı artık bir yerden bunun içinde en kısa yolu seçti kadın.

Elini tezgahın kenarına atarak kavradı sıkı sıkı, tezgahın keskin kenarı avuç içini acıtsa  da umursamadı bu onun için hiç bir şeydi.

" Taze bitti oğlum o ta ki Ömer'in bu hâlini görene kadar, baksa-n-a oğlum nasıl krize sokuyor bu ev Ömer'i."

" Bak ablam son kez söylüyorum babamın en çok sana ihtiyacı var anla şunu la!"

' Sabır' insanda bulunan çok nadir özelliktir ve herkeste bulunmaz bazı insanların sabrı ise aldığı nefes kadar kısa ve geçiçirdir.

Ömer İplikçinin oğullarında ' sabır' denilen kavram: Aldığı nefesler kadar kısa ömürleri  gibi geçici insanlar topluluğunda yerlerini alıyorlardı.

" Tamam be! Duygudan hemen çıkmak o kadar kolay mı sanıyorsun sen! Millet bir duygudan çıkarmak için doktorlarla para veriyor para! "

Gülümsedi adam hissediyordu babasının oğulları yani sıra bir kız çocuğu daha eklenmişti farkında olmadan. O kız çocuğu ise tam karşısında duruyordu  gözlerinin önüne çıkararak .

" Abla sen kendini haklı çıkarmaya mı çalışıyorsun?" Dedikten sonra Defnenin cevabını bekledi.

"  Evet ya!" deyişi ile otuz iki diş mimikleriyle sırıttı, ama kadın ağlamaktan harabe olan hali ile tebessüm etti.

Gözleri şuan Ömer'in yattığı odadaydı. Kafasını eğilmiş oraya doğru bakıyordu.

" Ben siz gittikten sonra ne yapayım?  Yani ne yapacağım?" Diye sordu birden gözleri odaya bakıyordu bir hareketlilik olsun odanın kapısı oynasın diye.

Aklına gelen fikir ile gözlerini parladı. " Yanına gideyim mi ne olur hı? Yanına git de yanına git de ne olur hadi yanına git de!"

Güldü anlam veremeyen bakışlarla, "Hani üstüne gitmek yoktu abla hani bana söz vermiştin?"  Karşında dilek diler gibi bakan ve elleri çenesinde olan bir kız çocuğu mevcuttu.

" Ne oluyy? "Masum bakışlarıyla kıvranan bu çocuk görünümlü  kadına daha fazla dayanamadı ve;

İşaret parmağını havada sallayıp tehditkar bir şekilde uyardı sanki büyük olan olmuş gibi.