Ömer' den
Ağaçtan evimize giriş yaptığımızda Defneyi omuzumdan indirdim bacaklarımı biraz kırmış zemine çökmüştüm ki Defnenin ayakları zemine bassın.
" Ay gerçekten beynimin suyu akmış!" Elini anlına koymuştu deli.
Anlına koyduğu elini tuttum elim elinin üstünde gezerken fark ettim ki Defne çok zayıftı hani dışardan gözükmese de elinin üstündeki damarlar gün yüzüne çıkmış ben buradayım diyorlardı bana.
Elinin üstündeki damarlar çok sertti oysa benim yaramaz kız çocuğumun teni çok hassastı yani öyleymiş.
Elini severken baş parmağımla gözlerinin içine baktım bana öyle güzel bakıyordu ki içli içli... Yaklaşıp anlını öptüm.
Yüzünü avuçlarımın arasına alırken.
" Ben şimdi yemek hazırlayayım bize sende burada dinlen olur mu?"
" Ömer ya bende seninle geleyim beraber yemek yapalım hem Suratsız' da beni takmıyor sensiz buralarda içim Ömer'im sıfırım sıfır! Beni yaban ellerde sensiz bırakma dayanamam."
" Söyle bana şimdi sen hiç mi yorulmadın?" Gülerek ' cıkladı' beni ah neşesini sevdiğim.
" Cıks yorulmadım hadi gel yemek yapalım!"
" Hadi!" Elini tuttum arkamdan gelirken gülüyordu kıkır kıkır bir insanın hiç mi enerjisi bitmez? Defnenin ki bitmiyor işte.
" Şist! Müdür baba benim! Senin değil hahaaaaaa!" diyerek dil çıkardığını yan gözle baktığımda görmüştüm.
Güldüm, gülüşüm keyiftendi keyiften.
" Müdür! " Göz göze geldim köpeğimle ona göz kırpmamla uzandığı zeminden kalkıp havlamaya başladı Defneye doğru.
" ŞAKA YAPTIM ŞAKA! ÖMEEERR!! AY HOŞT ULAN! ÖMERRRR! Arkama dönüp Defnemi kolumun altına aldım ama tuttuğum elini de hiç bırakmadım.
" Gel buraya gel!" Gülüyordum çünkü hala Müdür'e bakıyordu.
" Yemez dimi beni?! "
" Bilmem yer mi?" Odağını değiştirip bana baktı gözleri gözlerime değdiği an yeniden aşık oldum o bal rengi gözlere, gözlerindeki ballar endişeyle daha da ballamıştı.
" Yer mi?" Çenesini parmaklarım arasına alarak sıkıştırdım ve salladım.
" Yemez yemez yaramaz Defne' m benim yemez!" Yanağını öpüp çenesini tutarak. Ardından sımsıkı sarıldım içime sokacağına başı göğsüme yaslıyken gözleri Müdürdeydi.
Mutfağa girdiğimizde öylece etrafa baktım Defnenin eli sakallarıma geldi sakallarımı seviyordu.
" Eee Ömer'im?" Yanlış bilgilendirme oldu: Defne'm benim Defne'm sakallarımı severek bana bakıyordu.
" Eee 'si şu ben poşeti alıp geliyorum sende şu kahverengi rengi tahta tabak çanakları çıkarır mısın? "
Her şey tahtan bir odun parçasından ibadeti bardaklar , tabaklar, bardaklar normal şeklini alırken yaptığım tabaklar ise balıkçı kavuğu gibi içe gömüktü.
Zeminin bir köşesine fırlattırmış poşeti elime aldım, ne zaman fırlattım hiç haberim yoktu geri mutfağa giderken gözlerime Defne için topladım elmalar çarptı gülümsedim.
O elmalar sonucunda bir nevi Defne benim olmuştu, Müdür'ün yanından mutfağa geçerken işaret parmağımı salladım.
" Birazdan yemek yiyeceğiz git patilerini yıka!" Yine tembelliği tutmuştu gözlerini bana diktiği yattığı yerden ve gerisi geriye gözlerini kapattı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafyanın Bakıcısı
FanficBir gün hastaneye ambulans ile hasta getirdiler ama getirmek ne kelime başbakan gelse o adamın yanında sönük kalırdı o derece herkes etrafında kul köle olurken ben sadece etrafında dağ gibi görülen adamlara bakar kaldım hepsi bir ağızdan " abi iyi o...
