" කැප්ටන් ....... අන්තිම කෙනා මෙතන යට ඉන්නවා ......"කැප් එක ගලවලා හුස්මක් ගන්න හැදුවා විතරයි. මහන්සීයි. පැය විස්සක් විතර එක දිගට අපි තාම අතුරුදන් උන මිනිස්සු හොයනවා. ඊයේ හවස තුනට විතර ආපු පණිවිඩෙත් එක්ක සතියක නිවාඩුව දවසකට සීමා කරලා මෙතන්ට ඇවිත් වැඩේ භාරගත්තත් හරි තාම අපේ ඔපරේශන් එක ඉවර නෑ. අපි හමුදා විශේශ කාර්ය බලකායේ ටීම් එක මෙතනට එනකොටත් මෙල්බන් වල පොලීසිය එයාලට පුලුවන් ප්රමානේ කරලා.
මැරුන මිනිස්සු විසිදෙනෙක් එක්ක තුවාලා කාරයෝ පනස් දෙනෙක් අපි එද්දිත් හොස්පිට්ල් වලට යවලා. අපිට පේන මානේ සුන්බුන් අස්සේ හිරවෙලා හිටිය අනිත් අයයි අතුරුදන් කියන ලිස්ට් එකේ අයයි හොයන්න පටන් ගන්න එක තමා එතන ඉදන් අපි කරේ. තාම මේ කරන්නෙත් ඒක. මොකද මේ වෙලාවේ සතුරා හොයාගෙන උන් පස්සේ එලවනවට වඩා අංක එක උනේ මේ ගලවා ගැනීමේ මෙහෙයුම. තට්ටු දෙකක මෝල් එකක් සම්පූර්නයෙන් බිමට සමතලා වෙලා. අවුරුද්දේ අන්තිම දවස හින්දා මින්ස්සු ගැවසෙනවත් වැඩී. හානිය මේ ප්රමාණයකින් නතර වෙලා තිබුන එක ලොකු දෙයක්. මොකද මේක හවස පහෙන් පස්සේ වගේ නම් උනේ මල්බන් එකම මලගෙයක් වෙන්න තිබ්බා.
වෙනසක් නෑ දැනුත් මලගෙයක් වගේ තමා. මොකද අපි එද්දි මරන තිබුනේ විස්සක් උනාට දැන් ඒක තිහක් වෙලා. කට්ට කාලා කඩන් වැටුන පිපිරිලා ගිය කොටස් අයින් කරගෙන සමහර වෙල්වට අපි එලියට ගත්තේ තුවාල කාරයෝ ආසාද්ය තත්වයේ පණ අදින මිනිස්සු නෙවේ. කෙලින්ම මලසිරුරු. ලැබුන ආරංචියි තොරතුරුයි ඔක්කම එක්ක අපි සාර්තකව ගලවා ගැනීමේ වැඩ ටික කරලා තිබ්බත් ඊයේ රෑ වෙද්දිත් හෙල්සේ අතේ තිබුන ලිස්ට් එකේ අතුරුදන් කියන ගොඩේ පස් දෙනෙක් හිටියා. හොදම දේ ඒ පස් දෙනාම මෝල් එකේ කාර්ය මණ්ඩලයේ අය.