zhan's pov
රධා ක්‍රිෂ්ණා රාමා සීතා
කිසි ලෙසකින් හෝ නොවෙමු අපි...
සාලිය මාලා ගාමිණි චිත්‍රා
කිසි ලෙසකින් හෝ නොවෙමු අපි.....
සීරියස් බෑන්ඩ් එක නිසාම කාලයක් වැඩිපුරම අහපු සින්දුවක පද පේලි රිපීට් වෙවී ඇහෙනකොට මන් , shri radha krishna temple එකෙන් එලියට ආවේ කොහොමද කියලවත් බස් එකට නැග්ගේ කොහොමද කියලවත් මට මෙලෝ සිහියක් තිබ්බේ නෑ. විනාඩි කීපෙකට කලින් උන දේවල් මන් මොකක්ද ඒ කරේ කියලා මටවත් හිතාගන්න බැරි විදිහක කොහෙදෝ මන්දා අතරමන් වෙලාවගේ දැනුනේ. ඒ ඔක්කමත් හරි අන්තිමට මන් මොකක්ද ඒ කරේ.
මන් කියන්නේ නෑ ඒක මන් කවදාවත් කරන්න හිටඖ දෙයක් නෙවේ කියලා. ඒ උනාට කීයටවත් අද ඒ වෙලාවේ එහෙම දෙයක් මන් හිතුවේ නෑ. ඒත් just ඒ වෙලේ එතන තිබුන වයිබ් එක නිසාම මන් දන්නේ නෑ ක්ශනිකව මට හිතුනා මන් කරා. its just a simpl kiss කියලා මන් මටම කිව්වත් එක තත්පරේකට හිතෙනවා කැප්ටන් මොනවා හිතුවද දනේනෙ නෑ කියලා. හරියට බැලුවොත් ඒක පොඩි පෙක් එකක් වගේ කම්මුලට දුන්න. එහෙම එකේ ආපහු අමුතුවෙන් මොකුත් හිතන්නේ නැතිවෙයි කියලත් හිතෙනවා.
ඒ ඔක්කමත් හරි මගේ විකාර වැඩත් එක්ක කම්ෆියුස් වෙලා වගේ බලන් හිටිය විදිහ. කාටුන් වල ඉන්න පුංචි සිංහ පැටියෙක්ගේ මූණමයි මට මතක් වුනේ. කියුට් ඇන්ඩ් කූල් ලුක් එකක්. ඇත්තටම කැප්ටන් කියන්නේ මන් හිතුවට වඩා හරි වෙනස් තින්කින් පැටන් එකක් තියන මනුස්සයෙක්. but i love it so much. මන් දන්නෙ නෑ සමහර වෙලාවට මාව කම්ෆියුස් වෙන එක විතරයි උනේ. මන් අහපු ප්‍රශ්නෙට මන් කීයටවත් බලාපොරොත්තු උනේ නැති විදිහේ උත්තරයක් එයා දුන්නට ඒ උත්තරේ මට මහ ලොකූ කතාවක් කීවා. හරියට උඹට ඕනේ කොහොමද මන් ඒක ඊට වඩා හොදට ඒක දෙන්නම් වගේ එකක්මයි මට හිතුනේ.
එවෙලේ කැප්ටන්ගේ කතා කරපු විදිහ කෙලින් උත්තර දුන්න විදිහ ස්පෙශලි මාව ටෙන්ශන් කරන්නෙ නැතුව හැසිරුන විදිහ ඒ දේවල් මතක් වෙද්දි මටත් නොදැනීම මූණට හිනාවක් ආවේ ඒ දේවල් මට ගෙනාවේ හරි අලුත් හැගීමක් හින්දා. මන් හිතන්නේ ඒක තමයි ඒ. මේ වෙනකන් මන් හොයපු ප්‍රශ්නෙට උත්තරේ ඒක දැනෙනවා දැන් මට.
