[✔]💍 ᴀʀʀᴀɴɢᴇᴅ ᴍᴀʀʀɪᴀɢᴇ ♡ -「𝐆𝐨𝐣𝐨 𝐱 𝐑𝐞𝐚𝐝𝐞𝐫」

✯ 𝐜𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 𝐞𝐥𝐞𝐯𝐞𝐧

Oy sınırı: 50

Yorum sınırı: 50

Biraz geç geldi, kusura bakmayın!!

⊱ ────── {.⋅ ✯ ⋅.} ────── ⊰

Kaydıraktan kayarken senden gelen kahkahalar tüm çocuk parkını şenlendiriyordu. Adı üstünde 'çocuk' parkıydı, yine de Satoru'yu zar zor ikna ederek buraya gelebilmiştiniz. Senin kendinden yaşça küçüklerle iyi anlaşabiliyor olup onlarla oyun oynamanı izlerken evliliğinizin doğru bir seçim olduğunu düşünmüştü.

Fakat egosuna yenik düşerek bu düşüncelerden beynini uzaklaştırmaya çalıştı.

"Hadi Y/N, gidiyoruz." Dedi, oturduğu banktan kalkarken. Dudak büküp seni bekleyen eşinin yanına gittin. Birbirine dolanmış saçların ve soğuktan kıpkırmızı olmuş burun ucunla tatlı bir izlenim veriyordun, tabii, o istemeden iğrenerek bakmıştı. "Neredeyse hava kararmak üzere. Tanrım, bununla uğraştığıma inanamıyorum." Son cümleyi fısıldamayla söylemişti.

"Eğer sen de bizimle oynasaydın böyle demezdin Satoru." Onun koluna girerekten arabaya doğru ilerlemeye başladınız. "Hem haraket olmuş oldu bana. Ne zamandır dışarıya çıkmıyordum."

Kaşlarını çattın, yan gözle sana baktı. "Pardon, çıkamıyordum demek daha doğru olur."

"Hiç tribini çekemem." Senin için kapıyı açtı. "Geç, seni eve bıraktıktan sonra göreve gideceğim." Hâlâ bükük olan dudaklarına gözleri kaydı. Bunu fark etmenle dudaklarının yukarıya doğru kıvrılması bir olmuştu. Parmak uçlarına çıkarak onun dudaklarına küçük bir öpücük verdin.

Artık aranızdaki çoğu buz erimişti. Hepsinin eridiğini kabul edemezdin, çünkü hâla o 'şey'i yapmış değildiniz. Hastaneden ayrılalı bir ay olmuştu ve sadece tutkulu öpücüklerle işi sonlandırıyordunuz. Bazenleri Satoru olayı ilerletip boynuna ve gerdanına minik morluklar bırakıyordu.

Bunların tutku barındırmaması gerekirken tam aksi olması senin için bir soru işaretiydi. Zorla evlendirildiğin, bir duygu hissetmediğin, kişiye karşı tutkulu öpücükler vermek ne anlama geliyordu? Hayır, bunları düşünmek istemiyordun.

"Davetiye sana da geldi mi?" Diye sordun, yan koltukta araba kullanan eşine karşı. "Hiç konusunu açmadın da, merak ettim."

"Konusunu açmaya değmez." Güneş gözlüğünü takarken söyledi. "Düşman klanın davetine gidecek değilim Y/N."

"Aynı şekilde sen de." Dedi, sert ve kesin bir sesle.

"Ben de öyle düşünüyordum." Kucağındaki ellerinle oynamaya başladın. "Ama adam benim hayatımı kurtardı ya Satoru? Bunu unutuyorsun." Satoru gözle görülür bir şekilde gerilirken sen ona bakmaya devam ediyordun.