Yeni hayat

3 ay sonra

Yeni bölüme hoşgeldiniz sevgili okurlar. Umarım hikayenin yenilenmesini beyenmişsinizdir. Hayat garip bakalım nelrr bekliyor karakterlerimizi ve hikayemizi.

3 ay benim için çok uzun bir zamandı. Gerçektende çünkü gerçek ailemle annem babam ve kardeşimle tanışmıştım. Onlarla nasıl tanıştığımı size bir ara anlatırım. Aslanı bulmuşlardı bana uzun yıllardan sonra ulaşmayı başarmışlardı. Neredeyse 1 ay kadar önce onlarla konuşmakta kendimde güç bula bilmiştim.

Kız kardeşim Aslan gibi hastayfı yani uykusuzluk hastalığı vardı. Buraya getirdi kontrol ettirmek için ama çok kalamadılar. 1 hafta kala bildiler. Onlar gittikten sonra şimdiki halime bakıyorumda hayatım 5 ay önce ne haldeydi. Kendimi tanıyamıyordum.

Şimdi tüm karmaşıklıktan kurtulmuş haldeyim ya da ben öyle zannediyordum. Hayatım çok deyişmişdi diye bilirdim. Aslan son bir aydır çok farklı bir hal almıştı. Kötü deyildi şimdilik ama hastaneye yatması gerekiyordu.

Hastalığı yeniden nüks etmişti ve neredeyse 3 haftadır uyuyamıyordu. Gücü tükenmiş durumdaydı. Ara ara bayılmalar yaşıyordu. Ama nedendir bilmiyordum uykuya dalmıyordu.

O yüzden doktor arkadaşıda hastaneye yatması gerektiyini söylemişti. Bense okuldan annelik iznine ayrılmıştım. Gün içerisinde çok yoruluyordum. Aslan işleri yüzünden hastaneye gidemiyordu.

Bugün de uyuyamamıştı artık göz altları tamamen kararmıştı. Korkuyordum ya başına bir şey gelseydi?

4 aylık hamileydim ama çabuk güçten düşüyordum. Aslanla çok ilgilenemiyordum ama bugün onu hastaneye götürecektim.

Yatağımdan kalktım. Duş aldım güzelce makyaj yaptım. Aslan odasındaydı yanına gittim. Resmen çökmüştü yaklaştım omuzlarından tutup sakince masaj yaptım.

"Şimdi kocacım kalkıyorsun hazırlanıyorsun ve doktora gidiyoruz unuttun galiba doktor kontrolüm var."

Gözleri büyüdü. "O bugünmüydü? tamamen unutmuşum ben onu ne kadar işleri azaltsamda küçülemiyoruz."

"Eeee ne sandın babası çocuğumuzla uzun zamandır ilgilenmiyorsun."
Bana baktı dikkatlice kendini topladı ayaklandı.

"Tamam çıkalım karıcım."

Yavaşça merdivenleri indik ve çantamı aldım evden çıktık arabayı ben kullanıyordum. Hastaneye vardık tek kelime bile konuşmuyordu Aslan, ve bu hiç hoşuma gitmiyordu.

Sanki önceki Aslan gitmişti ben konuştuğumda konuşuyordu. Doktorun odasına girdik randevumuz vardı zaten. Sedyeye uzandım iyice kontrol etti doktor bebeyi.

Bana döndü.
"Selma hanım çok yorgunsunuz kendinize iyi bakmıyorsunuz. Kan oranınız düşmüş lütfen dikkatli olun bebek zarar görmesin."

Sanki Aslanın gözündeki perde kalktı.

"Doktor hanım kötü bir durum mu var?"

"Şimdilik yok sadece dikkatli olun." Karnıma sürdüyü jel için peçete verdi. Ayaklanmadan karnımı temizledim giysimi düzelttim. Kan takviye ilaçları yazdı doktorum ve çıktık.

"Neden kendine bakmıyorsun Selma bebeyimize bir şey olmasın lütfen dikkat et."

"Babası iyileşmiyor doktora gitmiyor ama ben dikkat edicem öylemi?" Sinirlenmiştim gerçekten beni öyle görünce kafasını eyip kabul etti sonunda.

"Tamam hadi gidelim zaten Emrede burdadır."
Bir üst kata çıktık. Emre odasında boş boş otutuyordu içeri girdiyimizde.

"Ayağa kalktı bizi görünce Aslan ne oldu sana?"