Warning ⚠️
မဂ်လာဦးည
ရိူင်းကုတင်ပေါ်မှာ ရင်ခုန်စွာစောင့်နေသည် ဗီတာကတော့ နှင်းယုတို့ခေါ်သွားတာကြောင့် စောင့်ရင်းကြာလာတော့ ရိူင်းအိပ်ပျော်သွားသည် အိပ်ရင်းအသက်ရူကျပ်လာတော့ မျက်စိဖွင့် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဗီတာပင်
"ဗီတာ သေချာအိပ်လေ "
"မအိပ်ချင်ဘူး မင်းကိုလုပ်အုန်းမှာ"
"ဟင် မင်းနော်"
"မင်းလို့မခေါ်နဲ့ မောင်လို့ခေါ်"
"ဗီတာရာ အိပ်ပါတော့ ဒီနေ့လည်းပင်ပန်းထားတာကို"
"မအိပ်နိုင်ဘူး ငါဒီရက်ကိုစောင့်နေတာလေ"
ရိူင်း ထိုင်နေတာကို ဗီတာကတင်းနေအောင်ဆွဲဖက်လိုက်သည်
နူတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲငုံကာနမ်းတော့ ရိူင်းလည်းအလိုက်သင့်ပြန်နမ်းသည် နမ်းရင်းနဲ့ ရိူင်းအားအိပ်ယာပေါ်ဖြေးဖြေးချင်းချကာ
အနမ်းတွေကို မပြတ်နမ်းရင်းအကျီကြယ်သီးအားဖြုတ်နေသည် အနမ်းမှာ ရီဝေမှိန်းနေတုန်း ဗီတာဘောင်းဘီချွတ်တာ မသိလိုက်ပေ ဘောင်းဘီအားဆွဲချွတ်လိုက်တော့နှ ဗီတာအားတွန်းဖယ်လိုက်သည်
"အင့် ခနလေး ဗီတာ"
"ဘာတုန်းကွာ "
"ငါ အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူး"
" ငါအဆင်သင့်ဖြစ်နေပီလေ ငါကိုမသနားဘူးလားဟင်"
ဗီတာရဲ့အောက်ပိုင်းကြည့်လိုက်တော့ ဖောင်းကြွနေတာပင်
ရိူင်း မျက်နှာပင်ရဲတက်လာသည်
"ဟို ဖြေးဖြေးနော်"
"ဟုတ်ပါပီ"
"အာ့ နာတယ် ဟင့်အင်း မလုပ်နဲ့တော့ အာ့ အားးး"
"အင်းးးး "
"ဟင့် နာတယ် ထုတ်ပေးတော့ ဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူး "
"ခနလေးပါဘဲကွာ မကြာခင်ကောင်းသွားမှာပါ"
ဗီတာ ရိူင်းစကားအား အရေးမလုပ်ကာ သူ့အလုပ်ကိုသာဆက်လုပ်နေသည် ရိူင်း နာကျင်တာကြောင့် ဗီတာကျောပြင်အား ကုတ်ခြစ်နေတယ်
"ဟားး ကြပ်ပီးနွေးနေတာဘဲကွာ "
"အင့် "
"ရိူင်းရယ် ကောင်းလိုက်တာ "
