Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
gözüme düşen yağmur damlaları zoraki gözlerimi açmama sebep oldu.
yağmur çok şiddetli olmayan bir şekilde yağıyorken gökyüzü koyu bir haldeydi. etrafıma bakındığımda hâlâ kaybolduğum yerde olduğumu fark ettim. oturduğum yerde dikeldiğimde tamamen çamur olmuş üstüme karşın deli gibi ağrıyan başım düşünmeme engel oluyordu.
yalnız uyanmıştım.
bu, tıpkı bana beraber uyanmayı beklediğin kişinin sabahında seni bırakıp gitmesi gibi hissettirirken böyle hissediyor oluşuma anlam veremedim. ne bekliyordum? hesap sorduğum adamı yanımda mı istiyordum? kafamı iki yana salladığımda, bana hiçbir cevap vermiyor oluşu mevzuyu yarıda bırakmış oluyordu. ona karşı çıkmıştım, ona bağırmış ve hatta onu yumruklamıştım. ama o bana hiçbir sebep sunmamıştı.
uyan.
hızla kafamı yukarı kaldırdım. zihnimde deli gibi yankılanan ses sanki dışarıdan geliyordu, yukarıdan, içinde olduğum oyunun kurucusundan.
kafamı sağa çevirdim lakin boştu. kimse yoktu, konuşan kimdi? peki ben uyanık olduğum halde neden uyanmamı söyleyen bir ses duyuyordum? ayağa kalkmaya çalışırken zihnimde bir daha yankılanan ses acıyla yüzümü buruşturup kafamı tutmama sebep oldu. başıma fena derecede ağrılar giriyordu.
