Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"açtığın yaraları sarıyorsun."
benim başlangıcım ve senin sonun.
beni güzel hatırla, bunlar son satırlar. farz et ki bir rüzgardım; esip geçtim hayatından. ya da bir yağmur, sel oldum sokağında.
kaçtığım da sensin, eninde sonunda döndüğüm de.
korkularımı yansıtıyorsun bir ayna misali, buna rağmen kopamıyorum senden.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"bence artık gidebilirsin,"
fakat heeseung kapıya doğru bir adım atmak yerine evi incelemeye devam etti.
"bilmiyorum.. emin olamadım." kaşlarımı çatıp ona baktığımda merdivenlere bakmayı bırakıp bana döndü. "ben de mi seninle kalsam? aşağıda otururum, ses çıkarmam." gözüme çok tatlı geldiğinden gülmek istesem de yapmadım. "olmaz, sizin varlığınızdan kaçıyorum ben zaten. hem sadece bir gece. yarın sabah gelirsin." bakışlarını yüzüme dikti. "pekala," arkasını dönüp bir adım atmıştı ki yeniden bana döndü. "elini sarmam lazım." ben daha ne olduğunu anlayamadan çoktan yanıma gelmişti. elimi tutup bakmaya başladı. "sorun değil, bir şey yok." ansızın bu denli yakın olmamız tuhaf hissettirmişti. yanaklarımın kızardığını hissettim, tüm bedenimin alevler içerisinde olduğunu. "gerek yok." elimi çektim ve istemsizce fevri davranmıştım, acı yüzümü buruşturmama sebep oldu. "nasıl gerek yok? baksana dokunsan canın yanıyor." elimi yeniden tutup beni salona çekiştirdi. omuzlarımdan hafif baskıyla koltuğa oturttu. "krem falan var mı?"
"banyoda.." daha cümlemi tamamlayamadan gözlerimin önünden yok olup gitti. şaşkın bir halde onu beklerken elimi inceledim.
"iş görürler." yanıma oturdu. çok yakındık aslında; yüzlerimiz arası mesafe azdı. terliyordum, kalbimde garip bir his vardı. "bunu neden yapıyorsun?" kafasını kaldırmadan, "hm?" diye mırıldandı. "buna sebep olan sensin zaten. neden açtığın yaraları sarıyorsun?" gözlerime çevirdi bakışlarını.
