Arkadaşlar merhabalar🖤
Ben bir Instagram sayfası açtım. Buradaki ile aynı isim ve profili kullanıyorum. Orada hikâyelerimle ilgili ufak editler yapıyorum.
Bakmak isteyen olursa haberiniz olsun
Desteklerinizi bekliyorum.
Şimdi sizi bölümle başbaşa bırakayım🖤
İyi okumalar💫💫
"Akşamı getiren sesleri dinle,
Dinle de gönlümü alıver gitsin.
Saçlarımdan tutup kor gözlerinle
Yaşlı gözlerime dalıver gitsin"
Âh... Döküldü dudaklarımdan.Yine ve yine âh ettirdi bana Emir Ali. Benim gizli ve artık karşılıksız olduğuna kesinkes emin olduğum sevdam... Âh..
"Abi! Yapma lütfen! Ciddi miydi? Gerçekten böyle bir şey var mı?" Dedi Ayça merakla.
Ben o kadar üzgün hissediyordum ki şimdi bıraksalar burada oturur ağlardım sanırım. Daha bir darbeyi savuşturamadan bir diğeri geliyordu. Üst üste, durup dinlenmeme izin bile veremeden hem de!
Ben ne yapacaktım böyle bir şey varsa?
Üstelik Emir Ali, böyle bir durum varsa bunu açık açık söyleyecek biriydi. O yalan söylemezdi. Hele böyle bir konuda! Ciddi konularda ekstra ciddi olurdu.
Ama niye cevap vermiyordu ki açık açık!
Yusuf onun en yakın arkadaşı. "O öyle bir şey demişse doğrudur" diye düşündüğüm için üzülmeye başlamıştım çoktan. İçim içimi yiyordu.
"Hayır Ayça!"
Şaşkınlıkla açılan gözlerim direk Emir Ali'yi buldu.
"Hayır mı? Ne hayır?"
İkisi de bana baktı şaşkınca.
Ne? Ne oluyor?
Hay bin fındık!!! Lan sesli mi sordum onu ben??Eh be Sahra! Eh be kızım! Ne yapıyorsun? Bir dursan sakin olsan diyorum?? Sen niye atlıyorsun ya?! Hayır şimdi Emir Ali 'sana ne?' dese ne cevap vereceksin! Bakk nasıl bakıyor sana! Bir dakika.. gülüyor mu bu? Rezil oldum ya ben! Yine rezillik yine rezillik!! Niye gülüyorsun Emir Ali?
Ayça da sırıtıyor. Bir sen eksiktin Ayça? Gülme be! Dost olacak bir de..
"Öyle bir şey yok! Hayır demem ondan. ona hayır" dedi manidar bir şekilde. Hafif tebessüm ettiğini gördüm gibi ama emin de olamadım.
Nalet gelmesin! Burası niye daha aydınlık değil?
"O Yusuf gereksizi uyduruyor kendi kendine bir şeyler. Konuşmaya bile değmez yani" dedi hâlâ bana bakar hâlde iken.
Yüzünde artık olduğuna emin olduğum,silmek için uğraşmadığı bir tebessüm asılıydı.
Sağ olsun çekinmeden göstermişti!
Bense utançtan cevap veremez bir haldeydim.
Nasıl kaçırdım ağzımdan Allah aşkına!
Ama gerçekten yok böyle bir şey değil mi? Gerçek söylüyor Emir Ali? Öyle bir şey yok dedi! Vallahi billahi yok dedi Sahra!!! Yusuf uyduruyor dedi. Şükür...
Sanki dediklerini daha yeni idrak ediyormuş gibiydim. Sevinmem gerekiyordu değil mi şu anda??
Ama "Madem yok az önce Yusuf öyle söyleyince niye hemen durdu?"
Ayça bana bakıp kısık sesle "şimdi öğreniriz"dedi.
La havle...Ya Rabbel alemin. Allahım! ya Allah!!! Lan ben neyin kafasını yaşıyorum? Ne oluyor bana? İyice kontrolü kaybettim ha! Niye sesli konuşuyorum yine? Hep Emir Ali yüzünden! Of Emir Ali ya of! Valla of billa bir sürü of sana! Şaşırttın dengemi be adam! Hep sensin sebep! Hep sen!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAHRA: (Gizli Sevdam)
Aktuelle Literatur"BEN SANA AŞIĞIM ÇÜNKÜ EMİR ALİ!" Boğazım yırtılırcasına bağırmıştım. Aşığım ben sana be adam.. Şok olmuş bir şekilde baktı bana. "Ne?" Dedi fısıltıyla. Ama bende artık anlatacak güç kalmamıştı. Bunu bir kere daha sesli bir şekilde söyleyemezdi...
