LACİVERT KURT

Bölüm 35 🐺

Medya: Leyla ve Güney'in şarkısı...

Bence bu şarkı onlar için yazılmış skkjsh.

Bu bölümü bütün okurlarıma armağan ediyorum. 🥰

Kara kurttan...

Öfkeliydim. Bu nasıl olabilirdi?
O kurt bozuntusu güçsüzlüğüne ve hasta haline bakmadan benim tahtıma göz koymuştu.

Ve ben bunu daha yeni öğrenmiştim. Kim bilir ne zamandır Güney'in lider olması için çabalıyorlardı ?

Anlaşılan lacivert kurdu fazla hafife almıştım. Önce sırtlanlarla anlaşmazlık çıktığında bir lider gibi uluyup ortalığı yatıştırması sonra herkesin içinde beni yenmesi... Yoksa o lider olmak için seçilmiş kişi miydi? HAYIR! Hayır! Bu olamazdı. Geleceğin lideri bendim, bir başkası hele hele o kurt bozuntusu olamazdı. Buna izin vermezdim.

Öfkem gittikçe harlanıyordu. Karşıma ne çıkarsa parçalara ayırmak istiyordum. Ama bunu herkesin içinde yapamazdım. Sakinleşmeye ve kafamı dağıtıp bir plan yapmaya ihtiyacım vardı. Bu yüzden dönüşüp Alaca ormana gitmeye karar verdim.

********

Lacivert kurdun anlatımıyla buluşma Günü...

Dikkat çekmemek için Leyla ile görüşmeye dolmuşla gelmiştim. Neticede kurt olarak gelemezdim insanların arasına.

Leyla ile geçen olumlu görüşmemizden sonra yine dolmuşla eve dönüyordum.
Leyla evine önden gitmişti. Benimse çarşıda işim olduğu için henüz eve dönüyordum.

Leyla ile olan konuşmamızı düşününce yüzümde oluşan tebessüme mani olamadım.

(Burada müziği açabilirsiniz..)

Ve tam o an şoför abinin radyodan açtığı şarkı ile duygu seline kapıldım.
Yaşadıklarımız tek tek zihnimde canlandı.

Sonra Leyla'yı dağa giderken gördüğümde arabanın camına başını yaslaması aklıma geldi. Kulaklık takmıştı ve dalgınca yolu izliyordu.

Ben de onun gibi dolmuşun camına başımı yasladım ve şarkıyı dinlemeye başladım. Sanki bizi anlatıyordu şarkı...

Yüzümde belli belirsiz bir gülümsemeyle Leyla ile olan konuşmamızı düşünmeye başladım.

Flashback.

Sandalyeye oturmuş bekliyordum bir yandan da sürekli ellerimi ovuşturuyordum. Gergindim.

Ya Leyla benden, bizden vazgeçtiyse... O zaman ne yapardım bilmiyordum.
Böyle bir durum da asla onu zorlamazdım. Ama eskisi gibi de olamazdım. Leyla benim için çok başkaydı. Onu ilk gördüğüm an bunu anlamıştım.

Çay bahçesinin kapısı açılınca bakışlarımı oraya çevirdim. Gelen Leyla'ydı. Hemen ayağa kalktım ve bulunduğum masaya doğru gelmesini bekledim.

"Hoşgeldiniz." dedikten sonra göz ucuyla ona baktım. Ürkek bir şekilde "Hoşbulduk."dedi. Elimle oturmasını işaret ettim. Ve ben de oturdum.

Bir müddet ikimizde konuşmadık. Sonunda cesaretlenip konuştuğumda o da aynı anda konuştu. Bu halimize gülüp " Siz buyrun önce. " dedim.

Başını sallayıp titrek bir sesle konuşmaya başladı.
"Sizin insan olmamanız beni çok şaşırttı ve size olan güvenimi derinden sarstı. Ve bunun neticesinde ben, ben çok acele bir karar verdim, sonuçlarını düşünmeden.... "
Deyip duraksadı.