LACİVERT KURT

Bölüm 37 🐺

Leylâ'dan...

  Yatağıma uzanmış olanları düşünüyordum. Üzgündüm. Heyet başkanı ve üyeleri beni gelin olarak istemiyorlardı. İyi de neden? Tabi ya onların büyük sırlarını biliyordum. Bunu diğer insanlara söylerim diye mi endişe ediyorlardı yoksa?

Düşününce bir bakımdan biraz haklı olabilirlerdi. Ama yine de sebebi her ne olursa olsun istenmemek canımı yakmıştı.

Güney ile de bu konu hakkında pek konuşamamıştık. En yakın zamanda onunla konuşmak istiyordum.

Sonra herkesin içinde nasıl beni savunduğu yani onun gelini olacağımı keskin bir şekilde söylemesi aklıma  geldi. Onun böyle bana değer vermesi beni çok mutlu ediyordu.

Hele de "İşte benim gelinim..." dediği an içimde tarif edilemez bir his oluşmuştu. Aniden yine aynı yaşanmışlık hissi etrafımı sardı. Sanki bu anı bir kere daha yaşamış gibiydim. Tabi ya lacivert kurt ile dağda ilk kez karşılaştıktan sonra gördüğüm rüyam...

Rüyamda da beni sürüsüne
"İşte gelinim. "olacak kişi diye tanıtmıştı. Bunun olduğuna inanamıyordum. Rüyamın bir kısmı gerçekleşmişti.

Tabi beni kaçırması kısmı haricinde. Onu da herhalde korkudan görmüştüm.
Sonuçta devasa bir kurt ile karşılaşmıştım. Ve beni yiyeceğini zannnetmiştim .

Hatırıma düşen şey ile birlikte yattığım yerden hızlıca doğruldum. Ya diğer rüyam daha doğrusu kabus gerçekleşirse? "Allahım sen koru! Ya Rabbim! Nolur Güney'e bir şey olmasın. " Diye dua ettim içimden.

Telefonuma gelen bildirim sesi ile kendime gelip ayağa kalktım. Çalışma masamın üzerinden telefonumu alıp baktım. Güney'den mesaj gelmişti. İstemsizce yüzümde bir tebessüm oluşmuştu. Mesajı açıp okudum.

"Nasılsın? Hala üzülmüyorsun değil mi? "

Önce "İyiyim, üzülmüyorum. "yazdım. Sonra hemen sildim bu mesajı. Ona yalan söylemeyecektim. Tekrar yazmaya başladım.

"İyiyim, teşekkür ederim. Biraz üzgünüm... " yazıp gönderdim mesajı.

Ardından "Sen nasılsın?" Dedim.

Hemen yanıt geldi.

"İyiyim. Müsaitsen arayayım mı? "

Bu defa daha derin bir şekilde gülümsedim. İşte bu kadar düşünceliydi evleneceğim adam. Aramak için bile müsaade istiyordu.

Hızlıca "Evet arayabilirsin. "yazdım.

Ardından telefonum çalmaya başlayınca açtım.

"Alo... " Dedim.

"Leyla... Lütfen bu konu yüzünden daha fazla üzülme. Heyetin neden bu evliliğe sıcak bakmadığını tahmin etmişsindir. Olayların seninle hiçbir alakası yok. Sadece bir insanla yani normal birisiyle ilk evlenecek kişi benim. Bu yüzden sorun çıkarıyorlar." dediğinde şaşırmıştım.

Ne yani ilk kez mi bir insanla evleniyordu bir kurt adam? Üstelik o insan da bendim. Şaşkınlık içerisinde konuştum.

"Ne? Tek ben mi biliyorum? "

"Evet..." dedi.

Sonra derin bir nefes alma sesi geldi telefondan.

"Aslında seninle bir şey hakkında konuşmak istiyorum. Savana halkı ve heyet doğal olarak kimseye güvenmiyor sırrımız hakkında. Bunun..." deyip yutkundu.

"Evet?" dedim sorar bir şekilde.

"Bunun için sana bir yemin yaptırmak istiyorlar. " dedi.

"Yemin mi? "