"ခင်...ခင်ဗျား ဘယ်သူလဲ ဘယ်လိုလုပ် ဒီအခန်းထဲ ၀င်လာတာလဲ''
"အဟက် ဘေဘီလေးက လှလိုက်တာကွာ အကြွေးနဲ့ ချေပေးရကျိုး နပ်ပြီပေါ့"
Kevinက Suitအနက်ရောင် ၀မ်းဆက်ကို ၀တ်ထားပြီး tattoတွေပေါ်အောင် အင်္ကျီလက်တွေကို ခေါက်တင်ထားကာ လက်တွေကို ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ထိုးထည့်ထားရင်း ပြောလာလေတယ်။
Wonwooလည်း ထိုသူ့ကိုမြင်တာနဲ့ ထပြေးရန်ပြင်ပေမယ့် ခေါင်းကမိုက်ခနဲဖြစ်ကာ ပြန်ပြီး လဲကျသွားရတယ်။ Wonwooက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မထိန်းနိုင်ဖြစ်နေပြီး ပူထူနေတဲ့အချိန်မှာ
Kevinက အနားကို တစ်ဖြည်းဖြည်းကပ်လာရင်း ကုတင်စပ်မှာထိုင်နေတဲ့ Wonwooကို ကုတင်ပေါ်ပစ်လှဲလိုက်တယ်။
"အ့.....ခင်ဗျားးးး ဖယ်"
"အို....ဒါမျိုး ဘယ်ရမလဲ ဒီတစ်ညတော့ မင်းပျော်ရမှာပါ"
အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးကာ Wonwooရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ဆွဲကိုင်ပြီး မျက်နှာနားကပ်ကာ နမ်းဖို့ပြင်လာတဲ့ Kevinကို Wonwoo ခေါင်းနဲ့ တိုက်ထုတ်ရန် ပြင်ပေမယ့် ခေါင်းကိုတောင် မထူနိုင်ပဲ ဖြစ်နေရတယ်။ ထိုအခိုက်မှာ ထိုသူရဲ့ ရွံရှာစရာ နှုတ်ခမ်းတို့က Wonwooရဲ့ မေးရိုးထင်းထင်းတို့ကို နမ်းရှုပ်လာတယ်။ အပေါ်ကနေဖိထားပြီး ရုန်းနေတဲ့ လက်တို့ကို ဆွဲချုပ်ထားတဲ့ Kevinကြောင့် Wonwooမရုန်းနိုင်ပေ။ ဆေးအရှိန်ကြောင့် ပိုဆိုးကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို စိတ်ဆောင်၍ မရတော့သည့် အခြေအနေပင်။
Kevinက Wonwooကို နမ်းရန်ပြင်တော့ ခေါင်းကို အမြန်လွှဲကာ ရှောင်လိုက်တယ်။ သို့ပေမယ့် Kevinက Wonwooရဲ့ မျက်နှာကိုချုပ်ကိုင်ကာ မျက်မှန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်ပြီး အတင်းနမ်းလေတယ်။ ရုန်းထွက်လို့မရအောင် ချုပ်ခံထားရကာ မတရားခံနေရတဲ့ Wonwooခမျာ အတင်းလှုပ်ကာ ရုန်းရင်း နမ်းနေတဲ့ Kevinနှုတ်ခမ်းတို့ကို အားကုန် ဆွဲကိုက်ပစ်လိုက်တယ်။
"ဟ....မင်းက စွာလှချည်လား ဒီလိုကြမ်းတာ ကြိုက်တယ်ပေါ့ ဖြစ်စေရမယ်"
ဖြောင်းးးး...
Kevinက Wonwooဆွဲကိုက်လိုက်တဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို လက်နဲ့ဆွဲပွတ်ရင်း Wonwooရဲ့ ပါးကို လည်ထွက်သွားအောင် ချပစ်လိုက်တယ်။ ရိုက်ခံရတာကြောင့် နာကျင်နေတဲ့ Wonwooမှာ ဘာမှ ပြန်မလုပ်လိုက်နိုင်ခင်မှာပဲ အင်္ကျီအား ဆွဲချွတ်ခံရကာ လက်တို့ကိုလည်း အ၀တ်စနဲ့ အချီခံလိုက်ရလေတယ်။ ဆေးအရှိန်က ပိုတက်လာတာကြောင့် လူက ဘာမှမသိတော့သလို ရီဝေဝေနဲ့ သတိရတစ်ချက် မရတစ်ချက် ဖြစ်နေခဲ့ပြီး ထိုသူပြုသမျှ လက်ခုပ်ထဲကရေလိုသာ ဖြစ်နေရတော့တယ်။
