The Married Woman

PROLOGUE

PROLOGUE

When Yaya Sabel called me I was surprised and couldn't believe what she said to me. Kakatapos palang ng klase namin at ito na agad ang bungad saakin, ng malaman ko ang sinabi niya sakin ay nakatayo at nakatulala lamang ako at iniisip na hindi totoo ang nalaman ko na sana ay biro lang ito. Knowing Yaya Sabel mapagbiro siya.

"Evora, hey! are you okay?" rinig kung sabi ni Christden saakin, pero hindi ko siya pinansin.

I remained standing, trying to dismiss what Yaya Sabel told me. I kept thinking that it couldn't be true. Yes, I knew that Papa wanted this before, but it didn't push through because it was resolved somehow.

"Evora! Evora! What happened to you? Is everything okay?" ngayon tuluyan nakong bumalik sa wisyo ng niyugyug ako ni Boji. Agad naman ako tumango at napasapo sa ulo ko at inalalayan nila ako para makaupo.

"Bff naman bakit bigla ka nalang nagiging tulaley? ganyan ba talaga ang nagagawa ng tourism? nababaliw" saad ni Boji saakin at agad na inabutan ako ng tubig.

"I'm okay, Yaya Sabel said something to me that surprised me, but I'm okay no need to worry" sabi ko sa kanila, I can see from their faces that they are confused and worried.

"Ano naman ang sinabi ni Yaya Sabel sayo? i-share mo kaya,
good news ba yan o bad news?" tanong ni Christden saakin na bakas sa mukha ang pagaalala.

Tiningnan ko muna sila bago ipinikit ang mata ko para akong nababaliw sa sinabi ni Yaya Sabel. I still tried to convince myself that it was just a dream. I hope that what Yaya Sabel told me is not true.

"Bff idadaan mo nalang ba kami sa papikit-pikit mo nayan ha? sabihin mo kasi saamin maybe we can help you kung ano man yan...come on, tell us" saad ni Boji.

Tumango rin si Christden na alam kung sangayon siya sa sinabi ni Boji. Mag sasalita na sana ako sa kanila ng mag ring ang cellphone ko, and.. It's Yaya Sabel.

"Hello, Yaya Sabel? Bakit po?" tanong ko sa kanya, pag sagot ko palang ay hindi agad nakasagot si Yaya Sabel saakin.

"Evora, kailangan mong umuwi ngayon din utos ito ng papa mo" sabi ni Yaya Sabel sa kabilang linya. Dito ko napagtanto na hindi ito panaginip.

"Why? Does Papa need something from me? I still have classes, Yaya. I can't just skip my subjects...Tsaka, Uuwi rin naman po ako agad pagtapos ng klase namin" "sabi ko sa kanya. While I am saying these words, I am feeling nervous.

"Hindi pwede, Evora. Kailangan kana ng papa mo ngayon din, ipapasundo kana daw niya kay Manong Edwin." sabi ni Yaya Sabel sa kabilang linya, hindi ko man nakikita si Yaya Sabel ay alam kung kinakabahan rin ito.

I didn't say anything anymore and immediately ended the call. I could feel tears welling up in my eyes, but I held them back because I didn't want to cry in front of my friend. Ayaw kung mag aalala pa sila saakin.

Mabilis kung ipinasok sa bag ko ang mga dala kung gamit. Sa ngayon natataranta nako, hindi alam kung ano ang gagawin.
Mabilis kung nilagay sa balikat ko ang bag ko at agad na tumakbo narinig ko pang nag salita si Christden at Boji pero hindi ko na sila pinansin pa. Patuloy lang ako sa pagtakbo hanggang sa nakarating nako sa gate, nakita ko si Manong Edwin na nag hihintay na saakin. Agad ko rin naman siyang pinuntahan at pumasok agad sa sasakyan. Now, I couldn't hold back the tears any longer that I've been trying to hold back earlier. They started to flow uncontrollably.