The Married Woman

Chapter 19

Sa ilang oras na pag mamaneho ni Dame nakarating narin kami dito sa bahay niya. Sobrang layo pala ng bahay niya dahil nakatulog ako sa byahe namin. Tsaka sobrang tahimik ng lugar na ito, hindi ko alam kung anong lugar 'to.

"We're here." sabi niya, may pinindot siya sa kotche para mag bukas ang gate.

Naunang lumabas si Dame saakin, pero nandito parin ako sa loob nag hihintay na pag buksan niya. Kumunot ang noo ko at tumaas ang kilay ng makita ko siya nasa pintuan ng bahay niya at pinaglalaruan ang susi ng kotche niya. Lumabas ako ng kotche at padabog na sinara yun. Akala ko pa naman pag bubuksan niya ako dahil ganun ang ginawa niya saakin kanina nung nasa mansion kami, nakalimutan ko pag papanggap lang pala yun.

"Do you have a problem, Mrs. Rashid?" tanong niya.

"Wala!" sigaw ko.

"Oh! Scary!"

Pumunta ako sa likod ng kotche at binuksan ang trunk para kunin ang mga gamit ko. Nagulat ako dahil limang maleta pala ang dala ko, tsaka ang bibigat pa. Lahat ba ng gamit ko sa bahay ay pinadala ni Mama saakin? Parang ayaw niya ng umuwi ako dun ah.

"Who! This it not what i imagined!" sabi ko sa sarili ko ng maibaba ko na lahat ng maleta ko.

Hinintay ko si Dame para tulungan ako sa mga gamit ko. But, guess what? Nandun parin siya nakasandal na sa pintuan at nakaharap nag whiwhistle habang nilalaro ang susi ng sasakyan niya. Ganito niya ba ako tratohin? Ganito niya ako tratohin kapag hindi namin kaharap ang mga magulang namin. Tsk. Ibang klase siya.

"I can do this! I am an independent woman, kaya ko 'to at hindi ko kailangan ang tulong niya." sabi ko sa sarili ko habang bubuhatin ang dalawa kung maleta parang wala naman kasi siyang plano na tulungan ako dito.

"Really? You're carrying so much. You look like a boxing champion!" lumingon ako sa likod ko ng mag salita si Dame, nakasandal sa pintuan at nakangiting nakatingin saakin.

Hindi ko siya pinansin at inirapan siya. Binuhat ko ang dalawa kung maleta, pa gewang gewang pa ako habang bitbit ko ang dalawa kung maleta ang bibigat kasi.

"Ang bigat, Ma naman, bakit mo naman nilahat?" sabi ko sa sarili ko ng makabalik nako sa car trunk at nakahawak sa dalawa kung maleta.

Hindi ko ata kaya 'to ang bigat tsaka hindi kaya ng braso ko. Babae ako tapos hinahayaan ko ang sarili ko na mag buhat ng mabibigat. Huminga ako ng malalim, kailangan kung sabihin kay Dame na kailangan ko ng tulong niya, ngayon lang naman eh.

"Dame, can you please help me in my suitcases? A-ang bigat kasi." sabi ko.

"Help? You're asking for help? From me?" sabi niya at tinuro ang sarili at nanatiling nakasandal parin sa pintuan.

"Well, who else am i going to ask? You're the only one here who doesn't have a million bags of their own." sabi ko, nakataas ang kilay.

"You said you're an independent woman, and you also said that you don't need my help." he said, smirking.

"Dame, it's heavy! Hindi mo ba nakikita? Come on, be a good husband help me with these!"

He shake his head, still smirking. Remains leaning against his door, watching me struggle. Napabuntong hininga ako para pigilan ang sarili ko baka kung ano pa ang magawa ko sa kanya.

"Dame, seriously? You're going to just stand there and watch me struggle?"

"I'm just admiring your strength, Evora. You're a real powerhouse, a real independent woman!"

"You're being ridiculous! This is ridiculous!"

Nginitian at kinindatan niya lang ako at binuksan ang pintuan ng bahay at diretsong pumasok. Iniwan niya akong nakatayo dito kasama ang tatlo kung maleta.